Αν το πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης είχε άλλο πρόσωπο εκτός από αυτό του Θανάση Βέγγου, θα ήταν αυτό του Αντόνι Γκαουντί (Αntoni Gaudi). Ομοίως αν η παροιμία ‘’πήγε σαν το σκυλί στο αμπέλι’’ είχε πρόσωπο θα ήταν πάλι του ίδιου.
Ο Gaudi γεννήθηκε στις 25 Ιουνίου 1852 στη Ρέους κοντά στην Tarragona όμως σπούδασε και έζησε στη Βαρκελώνη. Αναμφίβολα θεωρείται από τους πιο πρωτότυπους αρχιτέκτονες του κόσμου. Τα έργα που σχεδίασε και κατασκεύασε είναι ευρέως γνωστά, έχουν χαρακτηριστεί μνημεία παγκόσμιας κληρονομίας από την UNESCO και ξεχωρίζουν λόγω του πλούτου της φόρμας τους, των χρωμάτων, των λεπτομερειών , ακόμη και των υλικών που χρησιμοποιούσε.
Ο Καταλανός αρχιτέκτονας έφερε την επανάσταση στην αρχιτεκτονική αρνούμενος να ακολουθήσει την «τάση» των ορθογώνιων κτιρίων. Δημιούργησε πρωτότυπα σχέδια βασισμένα στην φύση, καθώς και μεμονωμένα σχήματα με πολλές λεπτομέρειες και τεράστια τεχνική ακρίβεια.
Στις 7 Ιουνίου του 1926 τον χτύπησε τραμ ενώ βρισκόταν στον δρόμο για την εκκλησία που πήγαινε να προσευχηθεί. Έπεσε λιπόθυμος στο σημείο, καθώς όμως κυκλοφορούσε απεριποίητος και συχνά ρακένδυτος (συν του ότι δεν είχε κανένα έγγραφο πάνω του που να πιστοποιεί ποιος ήταν) οι περαστικοί τον πέρασαν για ζητιάνο και κανένας δεν του προσέφερε βοήθεια. Ένας αστυνομικός τον μετέφερε στο νοσοκομείο και την επόμενη μέρα ένας ιερέας τον αναγνώρισε. Η κατάσταση της υγείας του είχε επιδεινωθεί και πέθανε δυο μέρες μετα στις 10 Ιουνίου του 1926 στα 74 του χρόνια.
Τα καλλιτεχνικά του επιτεύγματα κατατάσσονται στο ευρύτερο πλαίσιο του Μοντερνισμού. Στην Βαρκελώνη (και κυρίως στην περιφέρεια Eixample κτίστηκαν πολλές κατοικίες, πάρκα, εμπορικά και δημόσια κτίρια στο στυλ του μοντερνισμού ακόμη και από άλλους καταλανους αρχιτέκτονες όπως οι Llouis Domenech I Montaner, Josep Puig I Cadafalch και Josep Vilaseca I Casanovas.
Ο Αντόνι Γκαουντί ήταν πάντα μοναδικός. Από την αρχή του χρησιμοποιούσε ένα στυλ που δεν έμοιαζε με κανένα άλλο όμως ταυτόχρονα περιλαμβάνει και όλα τα διαφορετικά αρχιτεκτονικά είδη της πατρίδας του.
Eusebi Guell
Αν κάτι σας θυμίζει αυτό το επώνυμο είναι γιατί αυτός ο άνθρωπος ήταν ο καλύτερος φίλος και μεγαλύτερος υποστηρικτής του Γκαουντί. Ο αριστοκράτης και βιομήχανος εμπιστεύτηκε την δημιουργική ιδιοφυία του αρχιτέκτονα από νεαρή ηλικία και συνέχισε να τον ενθαρρύνει σε όλη του την ζωή. Η πραγματοποίηση τόσων διάσημων έργων οφείλεται κυρίως στον Γκουέλ, όπως το παλάτι αλλά ΚΑΙ το πάρκο που παραγγέλθηκαν από τον ίδιο.
Palau Guell
Ανάμεσα σε δυο διπλανά κτίρια, το Palau Guell (1886-1890) αριθμεί 6 ορόφους πάνω σε ένα κομμάτι γης 18*22 μέτρων. Η πρόσοψη αρκετά περιορισμένη αλλά εκθαμβωτικά μεγαλοπρεπής θυμίζει βενετσιάνικο παλάτι. Αντί για αυλή υπάρχει αίθουσα με μεγάλο θόλο που αποτελεί το κέντρο του σπιτιού. Στο κτίριο χρησιμοποιήθηκαν σε πολύ μεγάλο βαθμό σχήματα, καμάρες και στήλες. Η οροφή είναι ένα μικρό πάρκο γλυπτικής, καθώς τα λειτουργικά τμήματα του κτιρίου όπως οι καμινάδες και οι εξαερισμοί έχουν κατασκευαστεί από σίδερα η μωσαϊκά κάνοντας τα να μοιάζουν με πολύχρωμα αφηρημένα γλυπτά.
Park Guell
O Γκουέλ ανέθεσε αυτό το έργο στον Γκαουντί εμπνευσμένος από ιδέες για κοινωνική μεταρρύθμιση και έργα εξωραϊσμού. Αρχικά είχε σχεδιαστεί σαν μια κηπούπολη που θα αποτελούνταν από 60 μέρη, όμως η κοινότητα της πόλης δεν πείστηκε, οπότε και προτάθηκε από τον υποφαινόμενο μια λύση ανάμεσα στην αρχιτεκτονική και την φύση. Το σημείο με το άγονο έδαφος μετατράπηκε σε ένα καταπράσινο τοπίο, ο δράκος (η σαύρα) στην είσοδο φυλά την δεξαμενή νερού, η ανακτορική σκάλα οδηγεί στην αγορά, οι δωρικοί κίονες στηρίζουν πάνω τους την πλατεία, κυματιστοί πάγκοι και τοίχοι καθώς και μονοπάτια για περίπατο ενισχύουν την φυσική αισθητική. Το θυρωρείο και το γραφείο εισόδου, τα δυο σπιτάκια με τις στρογγυλές άμορφες φόρμες είναι σαν να βγήκαν από παραμύθι. Οι τοίχοι τους φτιαγμένοι από πέτρα λατομείου στο χρώμα της ώχρας, καλύπτονται από κεραμικά πλακάκια συμπληρώνοντας τα πιο ακριβά υλικά όπως τα κεραμίδια και τα βιτρό.
Casa Batllo
Μετά το 1900 ο Γκαουντί είχε αποκαλύψει το στυλ του. Απέφευγε τις ορθές γωνίες και τις επίπεδες επιφάνειες όπως ο διάολος το λιβάνι. Η αναδιαμόρφωση της casa batllo έδωσε στο κάποτε συμβατικό κτίριο ένα εντελώς νέο σχήμα και ζωή. Ιδιαίτερα με την προσθήκη της στέγης που μοιάζει με την πλάτη ενός δράκου και τα κομμάτια του μωσαϊκού στην πρόσοψη που μοιάζουν με λέπια ερπετών το κτίριο αποκτά ένα ζωώδες σχήμα. και εδώ η ταράτσα είναι γεμάτη καπνοδόχους με γυαλισμένα πλακάκια και τα επαναλαμβανόμενα βιτρό στα παράθυρα είναι κάποια από τα πράγματα που όλα μαζί οδηγούν την πλούσια διακόσμηση στο έπακρο.
Casa Mila
Εδώ ο καλλιτέχνης μοιάζει ακόμη πιο ριζοσπαστικός με τους ασύμμετρους κυματισμούς που διαπερνούν τους ορόφους. Στο κτίριο βλέπουμε ομοιογένεια, περιορισμένα χρώματα και υλικά. Δίνεται η εντύπωση μιας τεράστιας φιγούρας σχηματισμένη από κάποιο μαλακό υλικό, ενώ σε πολλούς θυμίζει κηρήθρα, σπηλιές η και βουνά. Την πρόσοψη (φτιαγμένη από πορώδες μπετόν) διακοσμούν σχήματα φύλλων από κατεργασμένο σίδηρο ενώ κάθε όροφος και κάθε δωμάτιο έχει δικό του στρογγυλό σχήμα. ακόμη μια ταράτσα-κήπος-πάρκο γλυπτών συμβαίνει εδώ με καλυμμένες καμπύλες επιφάνειες από πορσελάνη, σπασμένα γυαλιά από μπουκάλια και κολλάζ από κομμάτια πλακάκια. Αυτό έγινε σχεδόν το σήμα κατατεθέν του Γκαουντί που επίσης έκανε και εξαιρετικά λειτουργική χρήση του χώρου.
Sagrada Familia
H sagrada familia είναι το σήμα κατατεθέν της Βαρκελώνης και αποτελεί το διασημότερο έργο του Γκαουντί. Η ιστορία της ξεκινά το 1882 όταν και ανατέθηκε στον αρχιτέκτονα Fransisco de Paula del villar y Lozano όμως έναν χρόνο αργότερα η δουλειά ανατέθηκε στον Γκαουντί. Αυτή η μοναδική κατασκευή στην οποία ο αρχιτέκτονας αφιέρωσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του ορθώνεται πάνω από μια νεογοτθική κατασκευή που προϋπήρχε. Τα σχήματα είναι εν μέρει παραδοσιακά και εν μέρει βασισμένα σε αντίγραφα φυτών και ζώων. Η ανατολική πρόσοψη έχει μια ιδιαίτερα πολυτελή γοτθική και μπαρόκ διακόσμηση. Μοναδικό χαρακτηριστικό της είναι ο σχεδιασμός πύργων, θόλων και κολώνων χρησιμοποιώντας σχήματα σαν να έχουν χαρακτεί από την φύση.
Η κατασκευή της εκκλησίας μετά τον θάνατο του Γκαουντί προχώρησε με πάρα πολύ αργούς ρυθμούς καθώς βασιζόταν σε ιδιωτικές δωρεές και διακόπηκε από τον ισπανικό εμφύλιο. Στόχος των Καταλανών ήταν η κατασκευή να ολοκληρωθεί το 2026 στην 100η επέτειο από τον θάνατο του δημιουργού της, όμως ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβριο του 2021 όπου και τοποθετήθηκε στον ψηλότερο πύργο της το τελευταίο κομμάτι, ένα άστρο 5,5 τόνων που θα φωτίζει πλέον τον ουρανό της ισπανικής πόλης.
Λαστ μπατ νοτ λιστ που λέμε, εκτός από όλων των άλλων ο Γκαουντί επιθυμώντας να αφήσει σε κάθε χώρο την ταυτότητα του σχεδίασε εσωτερικούς χώρους και έπιπλα ιδιαίτερα για πολυτελείς κατοικίες, προτιμώντας κυρίως το ξύλο. Εννοείται πως βελτιστοποιούσε τα σχέδια του τόσο από αισθητικής όσο και από λειτουργικής άποψης. Οι αφηρημένες δημιουργίες του ταίριαζαν απόλυτα στο περιβάλλον που είχε σχεδιάσει ο ίδιος.
Και επειδή το γκουγκλ είναι ο καλύτερος σας φίλος κι εγώ πόσα να γράψω ακόμα η δόλια, σας αναθέτω χομγουορκ να δείτε και κάποιες από τις παρακάτω δημιουργίες του Αντονι Γκαουντί:
- Casa Vicens
- El Capricho
- Palau de la musica Catalana
- Institut pere mata
- Casa Navas
- Finca Guell
- Torre Bellesguard
- Palacio Episcopal
- Bodegas Guell
- Casa Calvet
- Colegio Teresiano
- Cripta de la colonia Guell
Διαβάστε στη συνέχεια: Το στραβό σπίτι στην Πολώνια είναι το πιο παράξενο κτήριο στον κόσμο
