Αν δούμε με προσοχή το χάρτη της νοτιοδυτικής Αφρικής, θα παρατηρήσουμε στις ακτές του Ατλαντικού, στα σύνορα της Δημοκρατίας του Κονγκό (Κονγκό-Μπραζαβίλ) και της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό (Κονγκό-Κινσάσα) μια μικρή λωρίδα γης που δεν ανήκει στα κράτη αυτά. Πρόκειται για την επαρχία της Καμπίντα, ένα εξκλάβιο (τι είναι τα εξκλάβια αλήθεια;) της Αγκόλας που χωρίζεται από την υπόλοιπη επικράτεια της χώρας με μια στενή λωρίδα γης που ανήκει στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό.
Έχει έκταση 7.290 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό 716.000 κατοίκους (σύμφωνα με την απογραφή του 2014), ενώ το μεγαλύτερο τμήμα της καλύπτεται από πυκνό, τροπικό δάσος. Πρωτεύουσα της επαρχίας είναι η ομώνυμη πόλη της Καμπίντα.
Ήδη από τα μέσα του 15ου αιώνα Πορτογάλοι εξερευνητές, ιεραπόστολοι και έμποροι έφτασαν στις εκβολές του ποταμού Κονγκό και άρχισαν να συνάπτουν επαφές με τα τοπικά βασίλεια. Με το πέρασμα του χρόνου εγκαταστάθηκαν στην περιοχή Ολλανδοί και Άγγλοι, οι οποίοι μαζί με τους Πορτογάλους ίδρυσαν στην Καμπίντα εμπορικούς σταθμούς και εργαστήρια επεξεργασίας φοινικέλαιου. Η αύξηση της παρουσίας Ευρωπαίων οδήγησε σε συγκρούσεις μεταξύ των αντίπαλων αποικιακών δυνάμεων.
Το 1885 οι Πορτογάλοι απέκτησαν τον αποκλειστικό έλεγχο της περιοχής, μετατρέποντάς την σε προτεκτοράτο του αποικιακού στέμματος, και σταδιακά την ενσωμάτωσαν στη γειτονική αποικία της Αγκόλα, που τότε ονομαζόταν Πορτογαλική Δυτική Αφρική.
Σταδιακά μέσα στον 20ο αιώνα άρχισαν να αναπτύσσονται αποσχιστικά κινήματα που χαρακτήριζαν παράνομη την κατοχή της Καμπίντα από την Αγκόλα, βασιζόμενα στις εθνικές και πολιτισμικές ιδιαιτερότητες της περιοχής. Το 1963 σχηματίστηκε το Μέτωπο για την Απελευθέρωση του Ενκλαβίου της Καμπίντα (στα πορτογαλικά Frente para a Libertação do Enclave de Cabinda, FLEC), μια οργάνωση με στόχο την ανεξαρτητοποίηση της Καμπίντα.
Με την αποχώρηση των Πορτογάλων και την αναγνώριση της Αγκόλα ως ανεξάρτητου κράτους το 1975, η επαρχία της Καμπίντα αποφασίστηκε να συμπεριληφθεί στο νέο κράτος, αλλά το FLEC προχώρησε στη μονομερή ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της με το όνομα «Δημοκρατία της Καμπίντα».
Από τότε και για τις επόμενες δεκαετίες το FLEC διεξήγε έναν ανταρτοπόλεμο χαμηλής έντασης, επιτέθηκε σε κυβερνητικά στρατεύματα και οικονομικούς στόχους της Αγκόλα ή προκάλεσε χάος, απαγάγοντας ξένους υπαλλήλους που εργάζονταν στις πετρελαϊκές και κατασκευαστικές επιχειρήσεις της επαρχίας. Το 2006 υπογράφηκε ανακωχή ανάμεσα στο FLEC και την κυβέρνηση της Αγκόλα, ωστόσο κάποια παρακλάδια του FLEC συνεχίζουν τον αγώνα για την ανεξαρτησία της Καμπίντα, κυρίως από το εξωτερικό.
Σταθμός στην ιστορία της Καμπίντα ήταν η ανακάλυψη δύο τεράστιων κοιτασμάτων πετρελαίου κοντά στην ακτή, τα οποία συγκαταλέγονται στα μεγαλύτερα υπεράκτια κοιτάσματα πετρελαίου στον κόσμο. Σήμερα στην Καμπίντα αντλείται το 60 με 70% του αργού πετρελαίου που εξάγεται από την Αγκόλα και αντιστοιχεί σε περισσότερο από το 80% των εξαγωγών της Αγκόλα, καθιστώντας τη χώρα στη δεύτερη θέση στην παραγωγή πετρελαίου στην Αφρική, ακριβώς μετά τη Νιγηρία.
Παρ’ όλα αυτά, η επαρχία της Καμπίντα εξακολουθεί να είναι μία από τις φτωχότερες της χώρας. Πολλοί κάτοικοί της υποστηρίζουν ότι δεν επωφελούνται από τον πλούτο που παράγει η περιοχή τους, καθώς μαστίζεται από υψηλή ανεργία και οι υποδομές της είναι απαρχαιωμένες.
Σύμφωνα με τον Barros Navecka, κυβερνήτη της Καμπίντα: «Τα πανεπιστήμια και τα νοσοκομεία δεν έχουν τις κατάλληλες εγκαταστάσεις. Η πόλη και τα χωριά χωρίς πόσιμο νερό, αποχετευτικό σύστημα και εγκαταστάσεις επεξεργασίας νερού έρχονται σε αντίθεση με τις αναγεννησιακές αγκολέζικες πόλεις και τα αρχοντικά, τις βίλες, τα ιδιωτικού συμφέροντος ολοκληρωμένα κατασκευαστικά έργα, τους γεμάτους λεφτά λογαριασμούς και τα πολυτελή κτιριακά συγκροτήματα που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια στη Λουάντα [πρωτεύουσα] και στην ύπαιθρο».
Διαβάστε στη συνέχεια για το Καλίνινγκραντ: 7 πράγματα που πρέπει να γνωρίζεις για το εξκλάβιο της Ρωσίας στη Βαλτική
Πηγές: Wikipedia #1, Global Voices, Wikipedia #2, TRTWorld
