Από την πρώτη στιγμή που αντιλήφθηκαν οι αρχές δημόσιας υγείας των ΗΠΑ ότι μια πιο θανατηφόρα μορφή γρίπης εξαπλώνεται γρήγορα το φθινόπωρο του 1918 συνέστησαν την χρήση της μάσκας σε γιατρούς, νοσηλευτές και σε όσους φρόντιζαν ασθενείς με τον ιό.
Οι εφημερίδες παρείχαν οδηγίες για το «Πώς να φτιάξετε μάσκες στο σπίτι» και δημοσιεύαν φωτογραφίες με νοσηλευτές να φορούν μάσκα. Οι μάσκες ήταν μία από τις πολιτικές «μη φαρμακευτικής παρέμβασης» ή «κοινωνικής απόστασης» για να μιλήσουμε με σύγχρονους όρους που υιοθετήθηκαν για να περιορίσουν την επιδημία, μαζί με το κλείσιμο σχολείων, την απαγόρευση δημόσιων συγκεντρώσεων και την παροχή συμβουλών για αλλαγές στην προσωπική συμπεριφορά.
Ωστόσο, όπως και σήμερα, πολλοί άνθρωποι αρνήθηκαν να τις φορέσουν κατά τη διάρκεια της ισπανικής γρίπης του 1918, ισχυριζόμενοι ότι η επιβολή της μάσκας από την κυβέρνηση παραβίαζε τις πολιτικές τους ελευθερίες. Μάλιστα στο Σαν Φρανσίσκο δημιουργήθηκε ένας σύλλογος με αρνητές που διαμαρτυρόταν για τη νομοθεσία.
Αποδείχθηκε ότι οι άνδρες χρειάζονταν πιο πειστικά επιχειρήματα από τις γυναίκες για να ακολουθήσουν τις συμβουλές των υπαλλήλων δημόσιας υγείας. Οι περισσότεροι συσχέτιζαν τις μάσκες με την θηλυκότητα, και οι οι συμπεριφορές όπως το φτύσιμο, ο απρόσεκτος βήχας και η απρόσεκτη υγιεινή γενικότερα, έκαναν τους άνδρες τους αδύναμους κρίκους της υγιεινής πειθαρχίας που απαιτούσαν οι περιστάσεις, σύμφωνα με μια αναφορά της Εθνικής Βιβλιοθήκης Υγείας των ΗΠΑ που δημοσιεύτηκε το 2010.
Γι’ αυτό το λόγο οι ηγέτες της δημοσίας υγείας της εποχής προσπάθησαν να παρουσιάσουν την προσωπική υγιεινή ως σπουδαία κίνηση πατριωτισμού και καθήκοντος, ούτως ώστε να πείσουν τους άνδρες να φορέσουν μάσκες.
«Η πανδημία της γρίπης μας προσφέρει μια ιδανική διδακτική ευκαιρία ώστε οι άνδρες να σταματήσουν να συσχετίζουν τους κανόνες υγιεινής με τις μητέρες, τις δασκάλες και τις μαθήτριες και να αλλάξουν συμπεριφορά με τρόπο που να εξυπηρετεί την δημόσια υγεία με πειθαρχία, πατριωτισμό και προσωπική ευθύνη».
Η ισπανική γρίπη μόλυνε περίπου 500 εκατομμύρια ανθρώπους, περίπου δηλαδή το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού. Οι εκτιμήσεις σχετικά με τον αριθμό των μολυσμένων ατόμων που κατέληξαν, ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό, αλλά η γρίπη θεωρείται όπως και να ‘χει από τις πιο θανατηφόρες πανδημίες στην ιστορία. Μια εκτίμηση από το 1991 αναφέρει ότι ο ιός σκότωσε περίπου 25 με 39 εκατομμύρια ανθρώπους.