Η λατρεία του Chris Rainier για τις τελετουργικές μάσκες ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1980, όταν, κατά τη διάρκεια ενός φωτογραφικού ταξιδιού στη Νέα Γουινέα, βρέθηκε αντιμέτωπος με έναν άνδρα που φορούσε μια μάσκα με φτερά από ένα πουλί του παραδείσου.
Η συνάντηση με τον άνδρα με τη μάσκα τελείωσε φιλικά, αλλά φύτεψε τον σπόρο μιας ιδέας που θα χρειαζόταν πάνω από τρεις δεκαετίες για να ολοκληρωθεί. Αφού πέρασε άλλα 10 χρόνια για την καταγραφή των φυλών και των παραδόσεων του νησιού, ο Rainier είχε ήδη “τσιμπήσει”.
“Αποφάσισα ότι ήθελα να ακολουθήσω τα ίχνη των παραδοσιακών μάσκων σε όλο τον κόσμο”, δήλωσε ο 61χρονος φωτογράφος στο CNN.
Αποθανάτισε δραματικά πορτρέτα Μογγόλων σαμάνων, μοναχών του Μπουτάν και μασκοφόρων από έξι ηπείρους. Το νέο του βιβλίο, που έχει τον λιτό (και εμπνευσμένο) τίτλο “Mask“, συγκεντρώνει περισσότερες από 130 φωτογραφίες, αναδεικνύοντας την τεράστια ποικιλία στις όψεις και στις λειτουργίες των μασκών.
Οι μάσκες χρησιμοποιούνται σε μυήσεις, γάμους και τελετές ενηλικίωσης-συχνά από εκείνους που πιστεύουν ότι μπορούν να συνδεθούν με πνευματικούς κόσμους-. Συμβολίζουν θεούς, ζώα και προγόνους. Λίγες μάσκες εμφανίζονται πράες, οι περισσότερες που περιλαμβάνονται στη συλλογή του Rainier εμπνέουν ανησυχία με τις απόκοσμες εμφανίσεις τους. Δαίμονες με γουρλωμένα μάτια και θηρία με κοφτερά δόντια είναι μερικές απ’ αυτές που δεν θα ήθελες να συναντήσεις σε ένα ταξίδι σου.
Το έργο επικεντρώνεται σε μεγάλο βαθμό σε απομακρυσμένες φυλετικές κουλτούρες. Αλλά τα πορτρέτα διαθέτουν επίσης και πιο οικείες περιπτώσεις: Ιάπωνες σαμουράι και μάσκες κρανίου που χρησιμοποιούνται κατά κόρον την Ημέρα των Νεκρών στο Μεξικό. Στα ταξίδια του, ο Rainier πήγε ακόμη και στην αυστριακή ύπαιθρο, όπου, την παραμονή της γιορτής του Αγίου Νικολάου, οι χωρικοί συνδυάζουν χριστιανικές και παγανιστικές πεποιθήσεις, φορώντας μάσκες που απεικονίζουν δαίμονες και κατσίκες (“krampus”).
Ο μόνος όρος του Rainier για να φωτογραφήσει μια μάσκα για τη συλλογή του ήταν ότι έπρεπε να χρησιμοποιούνται στις σημερινές τελετουργίες: «Ήθελα να μεταφέρω στον θεατή ότι είναι ακόμα ζωντανές», είπε, «ότι δεν πρόκειται για κομμάτια ξύλου και υφάσματος που θα δεις πίσω από μια βιτρίνα ενός μουσείου».
Δεν θα σας κουράσω με άλλες περιγραφές, πάμε να δούμε μερικές απ’ τις πιο εντυπωσιακές φωτογραφίες του δημιουργού.
Επίσημη ιστοσελίδα του φωτογράφου: chrisrainier.org
