Tο νησάκι Βίλα Φράνκα, ακατοίκητο πλέον μεν με βλάστηση δε, βρίσκεται στα ανοιχτά του νησιού Σάο Μιγκέλ στο πορτογαλικό αρχιπέλαγος των Αζορών.
Από ψηλά μοιάζει λίγο σαν μικρογραφία της Σαντορίνης σχεδιασμένη με μοιρογνωμόνιο ή το μυαλό μου κάνει κόλπα;
Ένας επίγειος παράδεισος για τα αποδημητικά πουλιά που φωλιάζουν και ζουν εκεί για μήνες, αλλά και για τους ταξιδιώτες που λατρεύουν το κολύμπι.
Ολόκληρο το νησάκι και τα γύρω νερά αποτελούν προστατευόμενο φυσικό καταφύγιο, ενώ παραμένει δημοφιλής προορισμός για κολύμπι και καταδύσεις από βράχους που συνδυάζει εξαιρετικά δυο φοβίες μου σε μια δραστηριότητα.
Το νησάκι δεν είναι κάτι άλλο από τα εκτεθειμένα υπολείμματα ενός ηφαιστειακού κώνου Σουρτσέιαν φρεατομαγματικής προέλευσης και άλλων άγνωστων λέξεων που διαβρώθηκε σε μεγάλο βαθμό από τη θάλασσα και τις σεισμικές δυνάμεις με την πάροδο του χρόνου. Το Σούρτσεϊ το νησάκι στην Ισλανδία το θυμάστε;
Σχηματίστηκε μέσα στον Ατλαντικό ωκεανό από μια ρηχή δευτερογενή έκρηξη ενός ηφαιστείου – μέρος του μέρος του ηφαιστειακού συμπλέγματος Fogo – περίπου πριν από 4000 έως 5000 χρόνια.
Το έδαφος αποτελείται κυρίως από βασάλτη και παλαγονιτική τόφφο σε περίπτωση που αναρωτιέστε. Χαρακτηριστικοί είναι και οι βραχώδεις σχηματισμοί που μοιάζουν με κολώνες. Εννοείται το κατάστημα διαθέτει και υποθαλάσσιες σπηλιές.
Το 1537 πρέπει να είναι η χρονιά που ανακαλύφθηκε η νήσος από άποικους του Σάο Μιγκέλ. Δεν ήταν πάντα ακατοίκητο πάντως: και στρατιωτική βάση έγινε, και λιμανάκι είχε κάποτε, αμπελώνες για παραγωγή κρασιού και κατανάλωση φυσικά και παρατηρητήριο φαλαινών.
Μέχρι το 1982 μια οικογένεια είχε την κυριότητα του νησιού η οποία προφανώς λάτρευε το κρασί. Μαζί της έφερε και κάτι επιθετικές καλαμιές Arundo Donax που το γύρισαν στην άμυνα όταν εδραιώθηκαν στο νησί, κάνοντας το να μοιάζει σαν φρούριο.
