Το Οχυρό Alexander, ακριβώς έξω από την ακτή του Φινλανδικού Κόλπου (ή Φιννικού κόλπου) στη Βαλτική Θάλασσα, στέκεται καλοδιατηρημένο σε μια τεχνητή πλατφόρμα, γεμάτο ιστορικά μυστικά που μετρούν δεκαετίες.
Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1838 και ολοκληρώθηκε το 1845 με σκοπό την φύλαξη των παράκτιων περιοχών της Αγίας Πετρούπολης. Το παράδοξο, για την περίοδο που μιλάμε τουλάχιστον, είναι το φρούριο δεν χτίστηκε σε κάποιο υπάρχον νησί, αλλά κατασκευάστηκε μια τεχνητή βάση. Τα θεμέλια της στηρίζονταν σε ένα σετ δοκών που έχουν τοποθετηθεί στον πυθμένα της θάλασσας.
Η βάση του οχυρού είναι κατασκευασμένη από σκυρόδεμα, άμμο και γρανίτη. Το κτίριο έχει ωοειδές σχήμα με μια αυλή στο κέντρο του και αποτελείται εξ ολοκλήρου από τούβλα και γρανίτη.
Το σχέδιο του φρουρίου είναι όμοιο με του Fort Boyard στη Γαλλία. Έχει διαστάσεις 90 μέτρα επί 60 μέτρα, με τρεις ορόφους και με συνολική επιφάνεια πάνω από 5000 τ.μ. Συνολικά, το φρούριο ήταν αρκετά μεγάλο για να χωρέσει μια φρουρά έως και 1000 ανδρών. Υπάρχουν 103 πολεμίστρες με επιπλέον χώρο στην οροφή του για ακόμα 34 πυροβόλα.
Χτίστηκε καθαρά ως αμυντικό μέτρο και αποτελούσε προληπτική προσπάθεια σε περίπτωση επίθεσης. Ωστόσο, παρά τον αρχικό του σκοπό, το φρούριο δεν έχει εμπλακεί ποτέ σε κάποια άμεση στρατιωτική σύγκρουση.
Από το 1899 έως το 1917, το φρούριο επαναχρησιμοποιήθηκε ως ερευνητική βάση για την πανώλη. Ρώσοι επιστήμονες βρήκαν αυτή την απομονωμένη τοποθεσία ιδανική, προκειμένου να διεξαγάγουν έρευνες για μολυσματικές ασθένειες όπως η χολέρα, ο τέτανος και η βουβωνική πανώλη. Οι επιστήμονες πειραματίστηκαν σε κουνέλια, ινδικά χοιρίδια, μαϊμούδες ακόμα και άλογα, για να δημιουργήσουν ορούς και εμβόλια για τη θεραπεία διαφόρων ασθενειών.
Η απομονωμένη θέση του οχυρού αποδείχθηκε εκ των υστέρων, ευεργετική για το κοινό καλό. Οι ερευνητές, που ήταν στην πρώτη γραμμή για να διερευνήσουν τις διάφορες μολυσματικές ασθένειες, τελικά κόλλησαν οι ίδιοι την ασθένεια και θα την είχαν μεταδώσει στο ευρύ κοινό, αν δεν είχαν απομονωθεί.
Το 1904, ο επικεφαλής γιατρός, Turchinovich-Vyzhnyevich, προσβλήθηκε από την πανώλη και πέθανε, σύμφωνα με την σχετική αναφορά. Το 1907, ένας άλλος γιατρός, ο Emanuel F. Schreiber, αρρώστησε. Ήταν άρρωστος για τρεις ημέρες, διαγνώστηκε με την πνευμονική μορφή της πανώλης. (Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η πνευμονική πανώλη είναι σχεδόν πάντα θανατηφόρα, εκτός εάν αντιμετωπιστεί με σύγχρονη ιατρική εντός 24 ωρών από την εμφάνιση των συμπτωμάτων.) Ο Schreiber αποτεφρώθηκε επί τόπου, ώστε τα λείψανά του να μην διαδώσουν τα θανατηφόρα βακτήρια.
Το 1917 οι ιατρικές έρευνες έλαβαν τέλος στο οχυρό Alexander και έως τη δεκαετία του 1980 το ρωσικό ναυτικό χρησιμοποίησε το φρούριο ως αποθήκη. Εγκαταλείφθηκε και σταδιακά μετατράπηκε σε χώρο που χρήζει εξερεύνησης. Με το πέρασμα των δεκαετιών, το εγκαταλελειμμένο φρούριο γεμάτο μυστήριο και ιστορία έγινε ένα σημείο εξερεύνησης επίδοξων ταξιδιωτών αλλά και χώρος για παράνομες δραστηριότητες.
Το οχυρό Alexander βρίσκεται στον φινλανδικό κόλπο, βόρεια της Αγίας Πετρούπολης της Ρωσίας και κοντά στη στρατιωτικές εγκαταστάσεις της Κρονστάνδης. Οι επισκέπτες μπορούν να εξερευνήσουν το φρούριο, διασχίζοντας τον παγωμένο ωκεανό κατά τη διάρκεια του χειμώνα, ενώ κατά τις θερμότερες εποχές, μπορούν να ταξιδέψουν στο φρούριο με καραβάκι.
Το οχυρό γίνεται συχνά viral θέμα στο κοινωνικό δίκτυο reddit, ενώ από το 2016 υπάρχει ανεβασμένο στο youtube, βίντεο με πλάνα από drone:
Πηγή: Live Science, Wikipedia
