Σε ένα άνυδρο περιβάλλον στην Δυτική Αυστραλία και συγκεκριμένα στο Εθνικό Πάρκο Nambung βρίσκονται τα Πίνακλς (Pinnacles). Οι απόκοσμοι μονόλιθοι στέκουν σαν φρουροί στην έρημο και δίνουν την αίσθηση στους επισκέπτες ότι βρίσκονται σε άλλον πλανήτη.
Κανένας από τους βράχους δεν είναι ίδιος. Διαφορετικά σχήματα, μεγέθη αλλά και κατανομή στην έρημο έχουν να μας διηγηθούν μια ιστορία και συγκεκριμένα την παλαιο-περιβαλλοντική ιστορία του τόπου. Το ύψος τους μπορεί να φτάσει τα τέσσερα μέτρα.
Τα Πίνακλς εκτείνονται σε μια έκταση περίπου 80 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Μεταξύ τους ποικίλουν στο μέγεθος από πέντε εκατοστά έως και 4 μέτρα. Πρώτη φορά αναφέρθηκαν το 1658 από τους Ολλανδούς, όπου υπέθεσαν ότι ήταν απομεινάρια μιας αρχαίας πόλης.
Έπειτα το 1820 ο πλοηγός Philip Parker King έκανε αναφορά στα Πίνακλς στο ημερολόγιο του. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’60 δεν είχε αναφερθεί κάτι.
Εκείνη την περίοδο η περιοχή ανακηρύχθηκε σε Εθνικό πάρκο και έγιναν ευρέως γνωστά. Μάλιστα η περιοχή δέχεται πάνω από 250.000 επισκέπτες το χρόνο.
Μας διηγούνται μια ιστορία 20.000 χρόνων όταν τα περισσότερα από τα Πίνακλς έγιναν απολιθώματα. Το πώς δημιουργήθηκαν παραμένει ένα γεωλογικό παζλ που μάλιστα δεν έχει ολοκληρωθεί στις μέρες μας. Ακόμα και σήμερα η διαδικασία διάβρωση τους, που τους δίνει το τελικό τους σχήμα, συνεχίζεται.
Ο αριθμός τους δεν μπορεί να προσδιοριστεί ακριβώς αφού αρχικά η άμμος είτε τα καλύπτει είτε τα αποκαλύπτει συνεχώς. Επίσης στις περιοχές που υπάρχει έντονη βλάστηση υπάρχουν πολλά κάτω από αυτή.
Τα Πίνακλς λοιπόν είναι απομεινάρια τμημάτων ασβεστόλιθου που ονομάζεται ταμάλα. Ο ασβεστόλιθος πριν χιλιάδες χρόνια διαβρώθηκε και συνεχίζει ακόμα και σήμερα την συγκεκριμένη διαδικασία.
Ο άνεμος στον οποίο είναι εκτεθειμένα τα Πίνακλς, αφαιρεί το χαλαρό ίζημα γύρω τους και μένει πάνω τους μόνο ένα μέρος, που τα κάνει ανθεκτικά όμως στις ακραίες καιρικές συνθήκες. Πριν 20.000 χρόνια υπήρχε στην περιοχή ένας αρχαίος ωκεανός όπου ζούσαν διάφοροι οργανισμοί.
Τα ζώα υπήρχαν σε αφθονία, τα σώματα των οποίων είχαν ανθρακικό ασβέστιο. Έτσι σήμερα ουσιαστικά η περιοχή έχει σχηματιστεί από τα απομεινάρια των οργανισμών αυτών.
Τα διάφορα είδη ζώων και οι μικροοργανισμοί ουσιαστικά χάθηκαν όταν συνέβη το γεγονός της παγετωνοποίησης. Όταν πάγωσαν τα νερά, τα επίπεδα της θάλασσας έπεσαν και οι θαλάσσιοι οργανισμοί έμειναν εκτεθειμένοι στα στοιχεία της φύσης. Τα σώματα τους διαλύθηκαν και μετατράπηκαν σε άμμο. Μάλιστα ο ωκεανός υποχώρησε κατά 40 χιλιόμετρα.
Στην εξίσωση μπήκαν οι δυνατοί άνεμοι όπου δημιούργησαν μονολιθικούς αμμόλοφους ύψους 200 μέτρων. Οι κίονες από ασβεστόλιθο δημιουργήθηκαν από την υποχώρηση του ωκεανού αρχικά αλλά στην ακτή τους μετέφερε ο άνεμος. Η όλη διαδικασία ονομάζεται Αιολική Απόθεση.
Το νερό με την σειρά του έπαιξε σημαντικό ρόλο στην δημιουργία του τοπίου. Οι έντονες βροχοπτώσεις που υπήρχαν κατά περιόδους στην περιοχή, γέμισαν τους αμμόλοφους με δέντρα. Ένα συγκεκριμένο είδος δέντρου, ο Ευκάλυπτος ο Γονιοκάλυξ με τη σειρά τους έδωσε ζωή στο τοπίο.
Έχει εκτεταμένα συστήματα ριζών όπου έβρισκαν τα αδύνατα σημεία στον ασβεστόλιθο τον έσπαγαν και διέλυαν τα πιο αδύνατα μέρη του. Λειτουργούσαν ουσιαστικά σαν αγωγοί βοηθώντας τα κοιτάσματα ανθρακικού ασβεστίου να διαλύσουν τον ασβεστόλιθο.
Η εξάπλωση των ριζών δημιούργησαν ουσιαστικά και μια ασβεστιτική κρούστα, κάνοντας τα Πίνακλς σκληρά και ανθεκτικά στις καιρικές συνθήκες. Οι τελευταίες σε συνδυασμό με τις δυνάμεις της φύσης διαμόρφωσαν το εντυπωσιακό αυτό τοπίο.
Παρά την ικανότητα να επιβιώνουν διαχρονικά και να εξελίσσονται τα Πίνακλς δεν θα μπορούν να επιβιώσουν για πάντα. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι έχουν προσδόκιμο ζωής λιγότερο από 1000 χρόνια. Ο άνεμος, η βροχή αλλά και οι εναλλαγές ζέστης-κρύου που τα κάνουν να διαστέλλονται δημιούργησαν ρωγμές.
Επίσης δέχονται επίθεση και από τις λειχήνες που σταδιακά τα φθείρουν. Μάλιστα οι λειχήνες είναι αρκετά εμφανείς στην κορυφή των βράχων όπου μοιάζουν λες και έχει ρίξει κάποιος ένα ασβέστη πάνω τους και σιγά σιγά διαλύουν τελείως το ανθρακικό ασβέστιο.
Επίσης δέχονται επίθεση και από τις λειχήνες που σταδιακά τα φθείρουν. Μάλιστα οι λειχήνες είναι αρκετά εμφανείς στην κορυφή των βράχων όπου μοιάζουν λες και έχει ρίξει κάποιος ασβέστη πάνω τους και σιγά σιγά διαλύουν τελείως το ανθρακικό ασβέστιο.
BONUS FACT : Το Εθνικό Πάρκο Nambung βρίσκεται στην περιοχή Wheatbelt της Δυτικής Αυστραλία περίπου 200 χιλιόμετρα βόρειο-δυτικά του Περθ και 17 χιλιόμετρα νότια της πόλης Cervantes.
Με έκταση 192 τετραγωνικών χιλιομέτρων, φιλοξενεί 175 διαφορετικά είδη ζώων. Τα πιο φημισμένα είναι το γκρι και το κόκκινο καγκουρό αλλά και η κόκκινη αλεπού
Η καλύτερη σεζόν να επισκεφθεί κάποιος το Εθνικό Πάρκο είναι από τον Σεπτέμβριο έως τον Οκτώβριο. Στην περιοχή μπορεί κανείς να θαυμάσει τους αμμόλοφους του Lancelin. Με μήκος δυο χιλιομέτρων αποτελούν πόλο έλξης για sandboarding.
