Στη Μινεάπολη, στην πολιτεία της Μινεσότας των Ηνωμένων Πολιτειών, έχουν την έδρα τους τα Orfield Laboratories. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που παραθέτουν στην ιστοσελίδα τους, «είναι το μοναδικό ανεξάρτητο, πολυαισθητηριακό ερευνητικό εργαστήριο σχεδιασμού στη χώρα, το οποίο παρέχει σχεδιασμό, έρευνα και δοκιμές στους τομείς της ανάπτυξης προϊόντων, της αρχιτεκτονικής και της έρευνας μέσω της χρήσης τόσο αντικειμενικών όσο και υποκειμενικών μετρήσεων».
Ιδρύθηκαν το 1971 από τον Steven J. Orfield και αρχικά λειτουργούσαν ως στούντιο ηχογράφησης με την ονομασία Sound 80. Φιλοξένησαν μουσικούς, όπως ο Bob Dylan και ο Prince, και εκεί ηχογραφήθηκε το τραγούδι “Funkytown” του 1980. Εκεί η St. Paul Chamber Orchestra κέρδισε το πρώτο κλασικό ψηφιακό βραβείο Grammy για την ηχογράφηση του “Appalachian Springs”.
Την δεκαετία του 1980 τα Orfield Labs αγόρασαν έναν «ανηχοϊκό» θάλαμο από την εταιρεία ηλεκτρικών ειδών Sunbeam. Πρόκειται για ένα χαλύβδινο κιβώτιο διπλού τοιχώματος με έξι πλευρές, αναρτημένο με ελατήρια μέσα σε ένα χαλύβδινο θάλαμο πέντε πλευρών. Αυτοί οι δύο θάλαμοι βρίσκονται μέσα στο ακουστικό εργαστήριο, το οποίο έχει τοίχους από σκυρόδεμα πάχους 12 ιντσών. Η πόρτα του θαλάμου είναι κατασκευασμένη από χαλύβδινα πάνελ καλυμμένα με ακουστικές σφήνες από υαλοβάμβακα, οι οποίες επενδύουν και το εσωτερικό του θαλάμου.
Ο θάλαμος χρησιμοποιείται από εταιρείες στον σχεδιασμό προϊόντων, προκειμένου να διαπιστωθεί πόσο δυνατά ακούγονται και να βελτιωθούν οι ήχοι τους (όπως τα στρώματα Sleep Number και των πλυντήρια πιάτων Whirlpool). Και η NASA έχει στείλει αστροναύτες για να τους βοηθήσει να προσαρμοστούν στη σιωπή του διαστήματος.
Μέσα στο δωμάτιο επικρατεί ησυχία, τόσο πολύ μάλιστα που ο θόρυβος υποβάθρου που μετριέται είναι στην πραγματικότητα αρνητικά ντεσιμπέλ, -9,4 dBA. Σύμφωνα με τον Steven Orfield:
«Όσο πιο ήσυχο είναι το δωμάτιο, τόσο περισσότερα πράγματα ακούγονται. Θα ακούσετε την καρδιά σας να χτυπάει, μερικές φορές μπορείτε να ακούσετε τους πνεύμονές σας, να ακούσετε το στομάχι σας να γουργουρίζει δυνατά. Στον ανηχοϊκό θάλαμο, γίνεσαι εσύ ο ήχος».
Ελλείψει εξωτερικού θορύβου, τα αυτιά προσαρμόζονται στην παρουσία μιας σιωπής σχεδόν παράλογης, όπου οι ήχοι των χτύπων της καρδιάς, του στομάχου και των πνευμόνων είναι η μόνη αναφορά, και αυτό μπορεί να είναι μια αποπροσανατολιστική εμπειρία. Γι’ αυτό και μόνο εκπρόσωποι των μέσων ενημέρωσης επιτρέπεται να παραμείνουν μόνοι τους στον θάλαμο για παρατεταμένες χρονικές περιόδους. Ένας δημοσιογράφος άντεξε μέχρι και 45 λεπτά, και οι περισσότεροι επισκέπτες αποχωρούν μετά από τον μισό χρόνο.
Ο Steven Orfield εξηγεί ότι ο μόνος τρόπος για να παραμείνει κανείς στο δωμάτιο για μεγάλο χρονικό διάστημα είναι να καθίσει. Ο προσανατολισμός ενός ατόμου εξασφαλίζεται σε μεγάλο βαθμό από τους ήχους που ακούγονται όταν περπατά ή στέκεται, και καθώς αυτά τα ηχητικά στοιχεία αφαιρούνται, η αντίληψη διαστρεβλώνεται και η ισορροπία και η κίνηση γίνονται κατορθώματα σχεδόν αδύνατα.
Μια μικρή γεύση εδώ:
Πηγές: Smithsonian Mag, Orfield Labs, Wikipedia, Atlas Obscura
