Στις περισσότερες χώρες ο ύπνος στη δουλειά δεν είναι μόνο ντροπιαστικός, αλλά μπορεί ακόμη και να είναι λόγος για να χάσει κάποιος τη δουλειά του. Αλλά στην Ιαπωνία, ο ύπνος στο γραφείο είναι συνηθισμένος και κοινωνικά αποδεκτός. Στην πραγματικότητα, συχνά θεωρείται ως ένδειξη επιμέλειας, αφού υποδηλώνει ότι — «το άτομο είναι τόσο αφοσιωμένο στη δουλειά του που εργάστηκε μέχρι εξάντλησης».
Και δεν είναι αναληθής. Η Ιαπωνία είναι ένα από τα πιο στερημένα έθνη στον κόσμο όσον αφορά τον ύπνο. Μια μελέτη δείχνει ότι ένας μέσος Ιάπωνας κοιμάται μόνο 6 ώρες και 35 λεπτά κάθε βράδυ. Ως εκ τούτου, οι περισσότεροι κοιμούνται κατά τη διάρκεια των μετακινήσεων ή στη δουλειά, σε πάρκα, σε καφετέριες, σε βιβλιοπωλεία, σε εμπορικά κέντρα και σε οποιοδήποτε άλλο δημόσιο χώρο. Είναι τόσο διαδεδομένο και τόσο φυσιολογικό, που οι Ιάπωνες έχουν μια λέξη για αυτό – inemuri, που σημαίνει «παρών ενώ κοιμάμαι».
Και κανείς δεν γνωρίζει το inemuri καλύτερα από τη Δρ. Brigitte Steger, υπότροφο στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, που μελετά την ιαπωνική κουλτούρα.
«Συνάντησα για πρώτη φορά αυτές τις ενδιαφέρουσες συμπεριφορές ύπνου κατά την πρώτη μου παραμονή στην Ιαπωνία στα τέλη της δεκαετίας του 1980», έγραψε σε ένα άρθρο στο BBC. «Εκείνη την εποχή η Ιαπωνία βρισκόταν στο απόγειο της Οικονομίας της Φούσκας, μια φάσης εξαιρετικής κερδοσκοπικής έκρηξης. Η καθημερινότητα ήταν αντίστοιχα ταραχώδης. Οι άνθρωποι γέμιζαν το πρόγραμμά τους με ραντεβού για δουλειά και αναψυχή και δεν είχαν σχεδόν καθόλου χρόνο για ύπνο».
Ήταν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου της μεταπολεμικής οικονομικής άνθησης που το έθνος απέκτησε τη φήμη ενός εργατικού έθνους χωρίς χρόνο για ύπνο. Οι άνθρωποι δούλευαν πολλές ώρες και μετά κοιμόντουσαν κατά τη διάρκεια της περιβόητης μεγάλης μετακίνησης πίσω στο σπίτι. Οι μαθητές έμεναν ξύπνιοι μέχρι αργά και κοιμόντουσαν κατά τη διάρκεια των μαθημάτων το επόμενο πρωί. Φαίνεται αντιφατικό, αλλά η ανοχή στο να αποκοιμιόμαστε κατά τη διάρκεια συναντήσεων, μαθημάτων και κοινωνικών συγκεντρώσεων είναι ευρέως διαδεδομένη στην ιαπωνική κουλτούρα.
Αλλά υπάρχουν κανόνες για το inemuri. «Εξαρτάται ποιος είσαι», αναφέρει η Steger. «Αν είσαι νέος στην εταιρεία και πρέπει να δείξεις πόσο ενεργά συμμετέχεις, δεν μπορείς να κοιμηθείς. Αλλά αν είστε 40 ή 50 ετών και δεν πρόκειται για μια σπουδαία εργασία, μπορείτε να κοιμηθείτε. Όσο πιο ψηλά είστε στην κοινωνική κλίμακα, τόσο περισσότερο μπορείτε να κοιμηθείτε».
Μια άλλη ένδειξη για την αποκρυπτογράφηση των περίπλοκων εθιμοτυπιών του inemuri βρίσκεται στον ίδιο τον όρο – το να είσαι παρών ενώ κοιμάσαι. «Αν και με τον ύπνο μπορεί να είσαι διανοητικά «μακριά», οφείλεις να είναι σε θέση να επιστρέψεις στην πραγματικότητα όταν απαιτείται ενεργή συμμετοχή». «Το σώμα σας χρειάζεται να προσποιείται ότι είστε ενεργοί σε μια συνάντηση, σαν να συγκεντρώνεστε. Πρέπει να κάθεσαι σαν να ακούς με προσήλωση και απλά να βάλεις το κεφάλι κάτω».
Υπάρχουν μερικές στενές συγγένειες της κουλτούρας inemuri που μπορούν να βρεθούν και σε άλλες χώρες, όπως η ισπανική σιέστα (ένας σύντομος υπνάκος νωρίς το απόγευμα, συχνά μετά το μεσημεριανό γεύμα) και το ιταλικό riposo (ένα εκτεταμένο μεσημεριανό διάλειμμα που διαρκεί 2-3 ώρες επιτρέποντας στους ανθρώπους να κοιμηθούν).
Τα τελευταία χρόνια, η πρακτική του μεσημεριανού ύπνου στη δουλειά έχει λάβει υποστήριξη από αρκετούς εργοδότες σε όλο τον κόσμο. Αξιοσημείωτες περιπτώσεις μεταξύ αυτών είναι η Google, η Apple, η Nike, η BASF, η Opel, η Huffington Post και η Proctor & Gamble, οι οποίες παρέχουν αποκλειστικές αίθουσες για ύπνο στους υπαλλήλους για σύντομους υπνάκους κατά τις ώρες γραφείου.
Κάντε κλικ στον σύνδεσμο που ακολουθεί για περισσότερα ενδιαφέροντα facts για την Ιαπωνία.
Πηγή: Amusing Planet
