Είναι ένα ετήσιο γεγονός που προκαλεί θαυμασμό αλλά περιέχει και μπόλικο μυστήριο. Μια ασυνήθιστη, επικών διαστάσεων μετακίνηση από καβούρια-αράχνες. Λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο, από τον μήνα Μάρτιο έως τον Ιούλιο. Ο τελικός προορισμός είναι η βάση Πόρτο Φίλιπ Μπει στην Αυστραλία. Για να δώσουμε ένα στίγμα, βρίσκεται σε απόσταση περίπου 100 χιλιομέτρων από τη Μελβούρνη. Μάλιστα στο συγκεκριμένο μέρος μπορούμε να βρούμε το 80% της θαλάσσιας ζωής.
Είναι μια από τις μεγαλύτερες φυσικές μεταναστεύσεις. Επιλέγουν το συγκεκριμένο μέρος για τα αμμώδη ρηχά νερά και για να αποφύγουν τα ισχυρά παλιρροιακά ρεύματα.
Τα καβούρια αράχνες με σώμα μήκους 45 εκατοστών έχουν πάρει την ονομασία τους λόγω των μακριών ποδιών που θυμίζουν αυτά της αράχνης. Είναι μοναχικά όντα, κατά βάση τρέφονται με μύκητες και ζουν σε βάθος από 2 έως 80 μέτρα.
Η αποστολή τους είναι σαφής και έχει να κάνει με το να μπορέσουν να αλλάξουν το κέλυφος τους. Εκατοντάδες χιλιάδες καβούρια σαν μια ασπίδα, για την προστασία τους, μετακινούνται μαζικά.
Όταν φθάνουν στην περιοχή το κέλυφος τους είναι φθαρμένο. Για την προστασία τους χρειάζεται μια ανανέωση ή καλύτερα μια αναβάθμιση.
Τα παράσιτα και οι ιοί που βρίσκονται στο σκληρό κέλυφος τους επηρεάζουν σημαντικά την υγειά τους. Επιπρόσθετα το σκληρό περίβλημα τους εμποδίζει στο να αναπτυχθούν αφού δεν μεγαλώνει παράλληλα με αυτά.
Η διαδικασία θέλει τα καβούρια-αράχνες να εκκρίνουν μια ουσία που αρχίζει να μαλακώνει το κέλυφος. Αδυνατίζει τις ραφές από το κέλυφος και ουσιαστικά φεύγει από πάνω τους όπως ανοίγει ένα κονσερβοκούτι. Η διαδικασία διαρκεί περίπου μία ώρα και μετά από την απελευθέρωση του σκελετού μένουν για τέσσερις ημέρες χωρίς κέλυφος με το υπέροχο πορτοκαλί χρώμα τους. Περίπου 20 φορές αλλάζουν σκελετό στη ζωή τους.
Εδώ αρχίζουν τα προβλήματα και ουσιαστικά είναι ο κύριος λόγος της ετήσιας συγκέντρωσης. Ο καινούργιος σκελετός είναι μαλακός, τα καβούρια είναι σαν να ξαναγεννιούνται και αισθάνονται απροστάτευτα και χωρίς προσανατολισμό.
Εάν προσθέσουμε και το φωτεινό πορτοκαλί χρώμα γίνονται εκτός από ευάλωτα όπως είδαμε παραπάνω και ευδιάκριτα στις επιθέσεις από σαλάχια, χταπόδια αλλά και θαλασσοπούλια.
Οι τρόποι να αντιμετωπίσουν τους εχθρούς τους είναι τα σήματα κινδύνου που εκπέμπουν. Η ουσία που εκκρίνουν είναι ένα κάλεσμα σε άλλα καβούρια για συσσώρευση. Η βοήθεια έρχεται από χιλιάδες καβούρια που σε μια εντυπωσιακή συνάντηση, λειτουργούν ως ασπίδα. Κινούνται ως μια μάζα και απολύτως συγχρονισμένα.
Στον αντίποδα βέβαια, το σήμα κινδύνου το λαμβάνουν και οι εχθροί τους και καταλαβαίνουν την άφιξη τροφής σε πολύ μεγάλη ποσότητα μάλιστα.
Ακόμα τα χιλιάδες καβούρια αποτελούν ένα κινούμενο θαλάσσιο οικοσύστημα. Καθαρίζουν τον πυθμένα από τα νεκρά ψάρια και μικρά καρκινοειδή. Βέβαια πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος ανταγωνισμού μεταξύ τους αφού είναι χιλιάδες και η τροφή δεν επαρκεί για όλα.
Περίπου τον μήνα Ιούλιο θα επιστρέψουν σε βραχώδης υφάλους και εκτάσεις στις νότιες ακτές της Αυστραλίας.
Bonus Fact: Ακόμα μια μετακίνηση εκατομμυρίων κόκκινων καβουριών αυτή τη φορά παρατηρούμε στο Νησί των Χριστουγέννων -επικράτεια της Αυστραλίας με έκταση 135 τετραγωνικών χιλιομέτρων-.
Από τις φωλιές τους στο δάσος μεταναστεύουν προς τον ωκεανό με σκοπό τα θηλυκά καβούρια να αφήσουν τα αυγά τους στην θάλασσα. Ξεκινάει συνηθώς με τις πρώτες δυνατές βροχές του Οκτωβρίου για να φτάσει στην κορύφωση της τον Δεκέμβριο και σε αρκετές περιπτώσεις τον Ιανουάριο.
Γνωρίζουν ακριβώς πότε θα αρχίσουν τη πορεία τους για να προλάβουν την σεληνιακή ημερομηνία. Ανάλογα με το χρόνο που διαθέτουν, επιταχύνουν ή θα επιβραδύνουν. Η πορεία τους ισχύει και προς την αντίθετη κατεύθυνση που πλέον θα έχει και τα μικρά καβουράκια παρέα.
Τα κόκκινα καβούρια είναι από τα μεγαλύτερα στο κόσμο. Το μέγεθος στους μπορεί να φτάσει τα 11,5 εκατοστά. Ο πληθυσμός τους υπολογίζεται στα 43,7 εκατομμύρια.
Το εντυπωσιακό είναι -όπως γίνεται αντιληπτό- πως ξεπερνούν κατά πολύ τους κατοίκους του νησιού. Σε αναλογία μάλιστα είναι 20.000 προς ένας.
Μεγάλος τους εχθρός τα τελευταία χρόνια ένα είδος μυρμηγκιού που έχει καταφέρει να οδηγήσει στην απότομη μείωση του πληθυσμού τους στα 15 εκατομμύρια.
