Η οικογένεια Lykov ανήκε σε μια θρησκευτική μειονότητα που διώχθηκαν κατά τη διάρκεια της Τσαρικής Αυτοκρατορίας, αλλά και μετά το 1918, από το καθεστώς των Μπολσεβίκων. Στη δεκαετία του 1930, αφού ο αδερφός του Karp Lykov σκοτώθηκε από έναν κομμουνιστή στρατιώτη, αυτός και η σύζυγός του, Akulina, και τα δύο τους παιδιά, Savin και Natalia, κατέφυγαν στην άγρια Σιβηρία, σε μια περιοχή εντελώς απομονωμένη από τον πολιτισμό. Στα 42 χρόνια της απομόνωσης, οι δυο τους απέκτησαν δύο παιδιά, που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην τάιγκα και ο οικισμός τους ανακαλύφθηκε τυχαία μόλις το 1978.
Η τυχαία ανακάλυψη
Εκείνη τη χρονιά, μια ομάδα Σοβιετικών γεωλόγων σε αποστολή στη Σιβηρία ανακάλυψε μια οικογένεια που ζούσε στην τάιγκα για αρκετές δεκαετίες χωρίς κανείς να γνωρίζει την ύπαρξή της. Η οικογένεια Lykov δεν είχε επαφή με άλλους ανθρώπους για 42 χρόνια, ούτε γνώριζε ότι διεξήχθη ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Η οικογένεια Lykov ανακαλύφθηκε το καλοκαίρι του 1978 από έναν πιλότο ελικοπτέρου που αναζητούσε σημείο προσγείωσης. Είδε ένα φωτισμένο φράχτη σε ένα σημείο όπου δεν έπρεπε να υπάρχει τίποτα άλλο παρά ένα δάσος.
Απόδειξη ικανή ότι η περιοχή ήταν κατοικημένη, παρ’ όλο που οι σοβιετικές αρχές δεν είχαν καταγράψει κάτοικους στο συγκεκριμένο μέρος. Ήταν περίπου 250 χιλιόμετρα μακριά από την κοντινότερη πόλη, σε μια περιοχή της τάιγκα που δεν είχε εξερευνηθεί μέχρι τότε.
Οι τέσσερις γεωλόγοι, επιβάτες του ελικοπτέρου, που επρόκειτο να μελετήσουν την περιοχή, έμειναν έκπληκτοι από την ανακάλυψη του πιλότου και αποφάσισαν να το ερευνήσουν. Με επικεφαλής την Galina Pismenskaia, οι γεωλόγοι «οπλίστηκαν» με δώρα αλλά και με ένα πραγματικό όπλο.
Κοντά σε ένα ρέμα, ανακάλυψαν μια καλύβα. Μικρή σε μέγεθος, με ένα μικροσκοπικό παράθυρο, δεν φαινόταν κατάλληλη να χρησιμεύσει ως σπίτι. Είχε, όμως, πέντε ενοικιαστές.
Οι γεωλόγοι συνάντησαν εκεί έναν πολύ ηλικιωμένο άνδρα, ο οποίος τους υποδέχτηκε και ανακάλυψαν ότι σε αυτή τη φτωχή, βρώμικη καλύβα ζούσαν πέντε άτομα: ο 77χρονος Karp Lykov και τα παιδιά του, Savin, Natalia, Dmitri και Agafia. Η σύζυγος του Karp, Akulina, είχε πεθάνει από την πείνα πριν από δεκαπέντε χρόνια.
Η αποξένωση
Οι επιστήμονες ήθελαν να προσφέρουν φαγητό, τσάι, ψωμί, γλύκα και άλλα καλούδια που ναι μεν ο ηλικιωμένος άνδρας γνώριζε την ύπαρξή τους, αλλά για τα παιδιά του ήταν τελείως άγνωστα. Επιπλέον, τα παιδιά της οικογένειας Lykov δεν είχαν γνωρίσει ποτέ κανέναν εκτός από τους γονείς τους.
Ήξεραν ότι υπήρχαν απομακρυσμένα μέρη όπου οι άνθρωποι ζούσαν σε ψηλά κτίρια, είχαν ακούσει ότι υπήρχαν και άλλες χώρες εκτός από τη Ρωσία, αλλά σε θεωρητικό επίπεδο. Είχαν μάθει να γράφουν και να διαβάζουν από τη μητέρα τους και τα μόνα βιβλία που είχαν δει ποτέ ήταν η Βίβλος και τα Ευαγγέλια που είχαν πάρει μαζί τους οι γονείς τους όταν αποσύρθηκαν στην τάιγκα.
Στα 42 χρόνια της απομόνωσης, η οικογένεια Lykov δεν τα πέρασε κι εύκολα. Επέζησαν με δυσκολία σε ένα εξαιρετικά εχθρικό περιβάλλον και με περιορισμένα εργαλεία. Το δάσος ήταν η κύρια πηγή τροφής για την οικογένεια. Όταν ανακαλύφθηκαν από τους γεωλόγους, οι βασικές τροφές τους ήταν πατατάκια σίκαλης και σπόροι κάνναβης. Το καλοκαίρι τρέφονταν με μούρα, αλλά το φαγητό ήταν πάντα ανεπαρκές. Τα μέλη της οικογένειας ζούσαν πάντα στο χείλος της επιβίωσης και της πείνας.
Μόνο όταν το αγόρι, ο Ντμίτρι, μεγάλωσε, πήγαιναν για κυνήγι με τον πατέρα του! Αλλά ακόμα και αυτό ήταν δύσκολο, γιατί δεν είχαν διαθέσιμα όπλα και βασίζονταν μόνο σε αυτοσχέδιες παγίδες. Αλλά ο Ντμίτρι, ανακάλυψαν οι γεωλόγοι, είχε αναπτύξει μια σχεδόν “υπεράνθρωπη” σωματική δύναμη: μπορούσε να κυνηγά ξυπόλητος το χειμώνα και μερικές φορές να επιστρέφει στην καλύβα μετά από λίγες μέρες, ενώ κοιμόταν έξω ακόμα και σε χαμηλές θερμοκρασίες.
Οι γεωλόγοι ενημέρωσαν τα μέλη της οικογένειας Lykov για σημαντικά γεγονότα που έχουν λάβει χώρα σε όλο τον κόσμο αυτά τα 42 χρόνια απομόνωσης. Τα μέλη δεν γνώριζαν καν ότι είχε γίνει ένας Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και όταν άκουσαν ότι ένας άνδρας προσγειώθηκε στο φεγγάρι, η οικογένεια αρνήθηκε να το πιστέψει.
Η μοίρα της οικογένειας Lykov
Η οικογένεια Lykov αρνήθηκε να εγκαταλείψει τον οικισμό της, ακόμα κι αν είχε την ευκαιρία να επιστρέψει σε έναν πιο πολιτισμένο κόσμο από αυτόν που είχε αφήσει, όπου θα μπορούσαν να ζήσουν σε καλύτερες συνθήκες. Ωστόσο, παρέμειναν σε επαφή με τους γεωλόγους που τους ανακάλυψαν. Το 1981, τρία από τα τέσσερα παιδιά του Lykov πέθαναν. Ο Σάβιν και η Ναταλία πέθαναν από προβλήματα στα νεφρά, που πιθανότατα προκλήθηκαν από τη διατροφή που λάμβαναν σε όλη τους τη ζωή. Ο Ντμίτρι, δυστυχώς, είχε επίσης πεθάνει από μια δύσκολη περίπτωση πνευμονίας.
Ένας άλλος λόγος για τον οποίο η οικογένεια Lykov αρνήθηκε να επιστρέψει στον πολιτισμένο κόσμο ήταν η πεποίθηση ότι υπάρχει πολύ κακό στον αστικό κόσμο και παρά την τόσο σκληρή ζωή τους, έζησαν μια πολύ πιο ευτυχισμένη ζωή απομονωμένοι. Το 1988 ο Καρπ πέθανε από φυσικά αίτια. Η Αγκάφια είναι το τελευταίο μέλος της οικογένειας Lykov που πιστεύεται ότι εξακολουθεί να ζει απομονωμένη στην τάιγκα ακόμη και μέχρι σήμερα, αν δεν έχει πεθάνει από φυσικά αίτια.
Πηγές: Smithsonian Mag, Wikipedia
Διαβάστε στη συνέχεια: Το ορυχείο διαμαντιών στο Mirny της Σιβηρίας μπορεί να είναι η πιο μυστηριώδης τρύπα στη Γη
