Η Λωζάνη είναι μια μικρή, γραφική πόλη στις όχθες της λίμνης Λεμάν (γνωστή ως λίμνη της Γενεύης) στο γαλλόφωνο τμήμα της Ελβετίας. Έχει πληθυσμό γύρω στους 150.000 κατοίκους και φιλοξενεί το Ολυμπιακό Μουσείο, σχολές γαστρονομίας και κορυφαίους κατασκευαστές της περίφημης ελβετικής σοκολάτας.
Όπως κάθε μεσαιωνική πόλη που σεβόταν τον εαυτό της, η Λωζάνη ξεκίνησε γύρω στο 1170 την ανέγερση του καθεδρικού της ναού. Ο ναός αφιερώθηκε στην Παρθένο Μαρία (Νοτρ Νταμ, όπως συνηθίζεται στις γαλλόφωνες περιοχές) και εγκαινιάστηκε το 1275, με την παρουσία του πάπα Γρηγόριου Ι’ και του πρώτου Γερμανού βασιλιά των Αψβούργων Ροδόλφου Α’. Ο ναός έχει την τυπική μορφή μιας γοτθικής βασιλικής και αποτελείται από τον κυρίως ναό και δύο πύργους, ο ένας από τους οποίους λειτουργεί ως κωδωνοστάσιο. Από το 1536 ο ναός ανήκει στο προτεσταντικό δόγμα.
Το 1405, μια μεγάλη φωτιά στην πόλη δημιούργησε μια μάλλον παράξενη παράδοση που συνεχίζεται χωρίς διακοπή μέχρι σήμερα. Ο επίσκοπος της Λωζάνης εξέδωσε ένα διάταγμα, σύμφωνα με το οποίο ένας φύλακας θα τοποθετούνταν στο κωδωνοστάσιο του καθεδρικού ναού, επιφορτισμένος με το καθήκον να ελέγχει για φωτιές ή εισβολείς, να αναγγέλλει την ώρα και να χτυπάει τις καμπάνες. Παρά τις ατυχείς στιγμές (η πόλη κάηκε έξι φορές μέσα στον 17ο αιώνα), ο φύλακας συνεχίζει να προσφέρει τις υπηρεσίες του στη Λωζάνη για πάνω από 6 αιώνες! Μέχρι το 1950 στα καθήκοντά του συμπεριλαμβανόταν και το χτύπημα των καμπανών, από τότε όμως η διαδικασία αυτή έγινε αυτόματη.
Από το 1984 ως αντικαταστάτης και από το 2002 ως μόνιμος φύλακας του καθεδρικού ναού υπηρετεί ο Ρενάτο Χόισλερ. Κάθε βράδυ ανεβαίνει τα 153 σκαλοπάτια του καμπαναριού και από τις 10 μέχρι τις 2 αναγγέλλει τις ώρες με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο:
«C’est le guet! Il a sonné dix, Il a sonné dix!» (στα ελληνικά: «Είμαι ο φύλακας! Η ώρα είναι δέκα, η ώρα είναι δέκα!»)
Μάλιστα, πρέπει να κάνει την αναγγελία και στις τέσσερις πλευρές του καμπαναριού, για να ακουστεί σε κάθε γωνιά της πόλης. Στα μεσοδιαστήματα ο Χόισλερ ξεκουράζεται ή διαβάζει ένα βιβλίο σε ένα μικρό δωμάτιο στην κορυφή του πύργου, ενώ δεν διστάζει να παραδεχτεί ότι κάποιες φορές έχει αποκοιμηθεί, οπότε οι αναγγελίες πήγαν περίπατο… Δηλώνει, επίσης, πολύ υπερήφανος για το έργο του, καθώς «μεταφέρει την ιστορία της Λωζάνης από μέρα σε μέρα»…
Bonus Fact: Η πρακτική της αναγγελίας των ωρών από έναν φύλακα δεν είναι ασυνήθιστη στην Ευρώπη. Επτά πόλεις ακολουθούν αυτή την παράδοση από την εποχή του Μεσαίωνα, μεταξύ αυτών ο καθεδρικός ναός του Ρίπον στο βόρειο Γιορκσάιρ (όπου κάθε βράδυ στις 9 στην πλατεία της Αγοράς ένας φύλακας φυσάει ένα «κέρατο», μια παράδοση που ξεκίνησε τον 9ο αιώνα) και ο ναός της Παρθένου Μαρίας στην Κρακοβία (όπου ο φύλακας παίζει κάθε ώρα ένα συγκεκριμένο μουσικό κομμάτι με την τρομπέτα του).
Πηγές: Wikipedia [1], [2], [3], Craftsmanship, National Geographic, Real Yorkshire Blog
