Σε μια επίπεδη και ξερή γη στα βάθη της Δυτικής Αυστραλίας βρίσκεται ένα εντυπωσιακό φαινόμενο που προσελκύει πάνω από 100.000 τουρίστες κάθε χρόνο. Ένα κύμα που φουσκώνει στη στεριά και κουβαλάει ιστορίες χιλιάδων ετών.
Ο Wave Rock (Βράχος-Κύμα) βρίσκεται σε απόσταση τριών χιλιομέτρων από την αγροτική πόλη Χάιντεν και περίπου 340 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Πέρθ. Οι Αβορίγινες Noongar, οι ιθαγενείς της περιοχής, τον ονομάζουν Κάτερ Κιτς (Katter Kich). Σημαίνει ο «Βράχος των Δακρύων» και αποτελεί ένα ιερό μέρος για τη φυλή τους.
Με μήκος 110 μέτρα και ύψος 15, μοιάζει σαν βραχώδες νησί μέσα σε μια πεδινή έκταση. Το πέτρωμα του αποτελείται από γρανιτικό πλουτώνιο. Για εκατομμύρια χρόνια υπήρχε κάτω από τη Γη σε βάθος 15 έως 20 χιλιόμετρα και ψυχόταν με αργό ρυθμό. Στην αρχή δεν ήταν ορατό αλλά με τις τεκτονικές μετακινήσεις και τη διάβρωση εκτέθηκε σταδιακά στην επιφάνεια.
Ένας συνδυασμός υπόγειων δυνάμεων σκάλισε το βράχο. Το νερό του εδάφους ουσιαστικά σχημάτισε το κύμα, αφού διαπέρασε τα ραγίσματα και τις ρωγμές του γρανίτη.
Το κοίλο σχήμα του, το πήρε όταν οι εκτεθειμένες περιοχές του βράχου στέγνωσαν νωρίτερα από τη υγρή του βάση. Το τελικό του σχήμα δημιουργήθηκε από το συνεχές υπόγειο νεροφάγωμα και τη διάβρωση του ρεγόλιθου.
Γενικά το νερό αλλά και το νερό της βροχής ακολούθησαν τις κοιλότητες και σχημάτισαν τις ρίγες που κοσμούν τον βράχο. Στην κορυφή του βράχου βρίσκουμε διάφορες τρύπες, που οι ντόπιοι τις ονομάζουν Νάμα.
Αποτελούν δημιούργημα της φύσης ώστε το νερό να βρίσκει διέξοδο και να πέφτει στην τρύπα. Με άνοιγμα 5 μέτρα αλλά και βάθος ενός μέτρου, συνήθως οι κάτοικοι τις περιοχής καλύπτουν τις τρύπες ώστε να μην πέφτουν μέσα διάφορα ζώα, όπως τα καγκουρό και τα εμού.
Στη μέση του πουθενά λοιπόν ο Βράχος-Κύμα λαμπυρίζει στη βροχή. Μια ελαφριά βροχή βοηθά στον να λάμπουν μόνο οι μαύρες ρίγες του, κάνοντας το θέαμα ακόμα πιο εντυπωσιακό. Ανάλογα με τη γωνία της πτώσης του ηλιακού φωτός, ο βράχος αλλάζει χρώμα και γίνεται πότε κοκκινωπός, κίτρινος ή γκρίζος.
Η περιοχή που βρίσκεται ο Βράχος-Κύμα είναι η κατάλληλη για να παρατηρήσουμε τις ετήσιες βροχές μετεωριτών, τις Διδυμίδες. Το φαινόμενο είναι αποτέλεσμα της σκόνης των υπολειμμάτων ενός χαμένου αστεροειδούς με εύρος 5 χιλιόμετρα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Τι είναι οι Περσείδες και πως θα μπορέσουμε να τους δούμε;
Τη δεκαετία του ’50 χτίστηκε ένα φράγμα για την προστασία του βράχου από τις βροχές και την αποφυγή της φυσικής καταστροφής του. Κάθε φθινόπωρο κοντά στο βράχο πραγματοποιείται ένα μουσικό φεστιβάλ με την ονομασία Weekender Wave Rock.
Για τους ιθαγενείς αποτελεί ένα σημείο σταθμός ο Βράχος-Κύμα. Εκεί πραγματοποιούν όλες τις τελετές τους, όπως τους γάμους και τις τελετές μύησης που συνήθως πραγματοποιούνται στην κορυφή του βράχου.
Τόπος λατρείας και μυστικισμού αποπνέει μια αίσθηση σπουδαιότητας για του ιθαγενείς και έχει παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στις ζωές τους. Οι ιθαγενείς πίστευαν ότι ο Βράχος-Κύμα δημιουργήθηκε από το Φίδι του Ουράνιου Τόξου. Το φίδι ήπιε όλο το νερό, σύρθηκε στο μέρος αυτό και άφησε πίσω ένα εντυπωσιακό ίχνος.
Κοντά στον εντυπωσιακό βράχο, βρίσκουμε και το Χασμουρητό του Ιπποπόταμου. Ένας ογκώδης σχηματισμός όπου είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την ιστορία της περιοχής αλλά και τον βράχο. Μάλιστα έπαιξε σημαντικό ρόλο για τους πρώτους κατοίκους του Χάιντεν.
Οι άντρες της περιοχής δεν πλησιάζουν το συγκεκριμένο μέρος αφού θεωρείται ο τόπος όπου γεννούν οι γυναίκες. Μάλιστα οι άνδρες ξεναγοί εξηγούν τα πάντα για το Χασμουρητό του Ιπποπόταμου από απόσταση.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 11 γεωλογικά θαύματα του φυσικού κόσμου
BONUS FACT: Οι ίδιες γεωλογικές δυνάμεις που σχημάτισαν τον Bράχο-Kύμα, δημιούργησαν και τις σπηλιές που υπάρχουν λίγα χιλιόμετρα μακριά, στο Τόλιο.
Πολλοί θρύλοι υπάρχουν για τις σπηλιές με έναν από αυτούς να αφορά το κακό πνεύμα που φιλοξενούν. Σε απόσταση μόλις 16 χιλιομέτρων από τον βράχο, υπάρχουν τα σπήλαια Μούλκα. Πήραν το όνομα τους από το πνεύμα της περιοχής.
Ο θρύλος αφηγείται ότι ο Μούλκα ήταν περίπου 2 μέτρα ψηλός και αλλήθωρος. Δεν μπορούσε να κυνηγήσει ή να σημαδέψει με το κοντάρι και οι γονείς του για αυτόν το λόγο τον άφηναν στο σπίτι. Ο Μούλκα όμως έκανε επιθέσεις στους οικισμούς γύρω από τη σπήλια.
Άρπαζε τα παιδία τα πήγαινε στη σπηλιά και τα έτρωγε. Οι κάτοικοι της περιοχής τον κυνήγησαν και τον σκότωσαν. Από τότε πολλοί υποστηρίζουν ότι το πνεύμα του κυκλοφορεί στη περιοχή.
Ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού των Ιθαγενών αναγκάστηκε να αφήσει τη περιοχή λόγω του πνεύματος που σύμφωνα με τους ίδιους κυκλοφορεί ακόμα στο σπήλαιο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Χίλιερ, η ροζ λίμνη της Αυστραλίας
Πηγές: Nullarbortraveller, Wikipedia, Scoop