Ο Κωνσταντίνος Μπρουμίδης (επί το ιταλικότερον Constantino Brumidi) γεννήθηκε το 1805 στη Ρώμη. Ήταν γιος του Σταύρου Μπρουμίδη από τα Φιλιατρά (ο οποίος συμμετείχε στα Ορλωφικά του 1770 και κατέφυγε στην Ιταλία για να γλιτώσει από τις διώξεις των Τούρκων) και της Ιταλίδας Anna Bianchini.
Από πολύ νεαρή ηλικία έδειξε το ταλέντο του στη ζωγραφική. Μαθήτευσε στη σχολή του Αγίου Λουκά στη Ρώμη δίπλα σε διακεκριμένους ζωγράφους, όπως ο Antonio Canova και ο Bertel Thorvaldsen. Εργάστηκε, μάλιστα, για 3 χρόνια στην αποκατάσταση των τοιχογραφιών του Ραφαήλ στο Βατικανό.
Λόγω της τεταμένης πολιτικής κατάστασης στην Ιταλία μετανάστευσε γύρω στα 1850 στις ΗΠΑ, όπου εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη. Σύντομα απέκτησε την αμερικανική υπηκοότητα και άρχισε να ζωγραφίζει σε εκκλησίες (μεταξύ άλλων στη Νέα Υόρκη, στη Βαλτιμόρη και στην Πόλη του Μεξικού).
Η πρώτη του επίσκεψη στο Καπιτώλιο έγινε κάποια στιγμή τη δεκαετία του 1850, όταν του ανατέθηκε να ζωγραφίσει μια αίθουσα στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Το έργο του τράβηξε την προσοχή των υπευθύνων και σταδιακά άρχισε να παίρνει κι άλλες αναθέσεις, ώσπου αναδείχθηκε σε ζωγράφο της κυβέρνησης. Το κορυφαίο έργο του είναι, χωρίς αμφιβολία, η τοιχογράφηση του Καπιτωλίου, στον τεράστιο θόλο (ύψους 88 μέτρων) του οποίου φιλοτέχνησε τη μεγαλειώδη «Αποθέωση του Τζορτζ Ουάσιγκτον» και τη «Ζωφόρο της Αμερικανικής Ιστορίας» (για τα οποία πέρασε σχεδόν 11 μήνες πάνω στη σκαλωσιά). Συνολικά ζωγράφισε 1.500 τ.μ. μέσα στο Καπιτώλιο, σε διάστημα σχεδόν 25 χρόνων!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 1900: Η ζωή το 2000 σε 12 φουτουριστικές καρτ-ποστάλ [...]
Στην «Αποθέωση», ο Ουάσιγκτον εικονίζεται σαν Θεός στον ουρανό, ντυμένος με ένα μωβ ένδυμα, και συνοδεύεται από τις θεές της Νίκης και της Ελευθερίας, ενώ τριγύρω στέκονται φιγούρες, όπως η θεά Αθηνά, σύμβολο της σοφίας, και ο θεός Ήφαιστος, σύμβολο της ακμάζουσας βιομηχανικής παραγωγής! Η κεντρική σκηνή πλαισιώνεται από μυθολογικές μορφές και αλληγορικές παραστάσεις (όπως προσωποποιήσεις του Πολέμου, της Επιστήμης, του Εμπορίου κλπ.). Η «Ζωφόρος» έχει τη μορφή αναγλύφου και εικονίζει 19 σκηνές από την ιστορία της Αμερικής (όπως η άφιξη του Κολόμβου, η διακήρυξη της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας, το τέλος του Αμερικανικού Εμφυλίου πολέμου κλπ.). Εκτός από το θόλο, ο Μπρουμίδης ζωγράφισε και άλλα μέρη του εντυπωσιακού κτίσματος, όπως κάποιες αίθουσες στην πτέρυγα της Γερουσίας (γνωστές ως Brumidi Corridors) και το δωμάτιο του Προέδρου!
Ο Μπρουμίδης εργάστηκε μέχρι το τέλος της ζωής του στο Καπιτώλιο. Πέθανε το 1880 και τάφηκε στο Κοιμητήριο Glenwood στην Ουάσιγκτον, ωστόσο το σημείο του τάφου του σταδιακά ξεχάστηκε και ανακαλύφθηκε 72 ολόκληρα χρόνια αργότερα, το 1952 (στην επιτύμβια πλάκα αναφερόταν απλά ως Ιταλός μετανάστης). Παράλληλα, η ξεναγός του Καπιτωλίου Myrtle Cheney Murdock αναζήτησε στοιχεία για τη ζωή και το έργο του και έγραψε τη βιογραφία του. Το 2008 ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους ο νεότερος υπέγραψε νόμο, σύμφωνα με τον οποίο απονεμήθηκε στον Μπρουμίδη το χρυσό μετάλλιο του Κογκρέσου ως φόρος τιμής για το έργο του.
BONUS FACT: Οι επιρροές από την Αναγέννηση, οι οποίες είναι εμφανείς στο έργο του Μπρουμίδη, σε συνδυασμό με τις ρομαντικές τάσεις της εποχής του, του έδωσαν το προσωνύμιο «Μιχαήλ Άγγελος των ΗΠΑ»!
