Ένας κρυμμένος θησαυρός βαθιά στο γκρεμό Ντράκενσμπεργκ αποτελεί μια πύλη στο παρελθόν. Ένα περίπλοκο σύστημα σπηλαίων με περάσματα, θαλάμους, σειρές από σταλαγμίτες και σταλακτίτες αλλά και βραχώδεις σχηματισμούς. Το μήκος του φτάνει τα 6 χιλιόμετρα.
Ένα στοιχείο που εντυπωσιάζει είναι ότι ο βράχος μέσα στον όποιο βρίσκεται το σπήλαιο έχει ηλικία τουλάχιστον 2 δισεκατομμυρίων ετών. Η περιοχή παλιά ήταν μια ρηχή θάλασσα και ουσιαστικά όλα είναι κοιτάσματα της πανάρχαιας θάλασσας.
Πως σχηματίστηκε στη πάροδο των χρόνων είναι αρκετά ενδιαφέρον. Ο βραχώδης σχηματισμός που βρίσκεται γύρω από το σπήλαιο είναι ο δολομίτης, ένας ιζηματογενής βράχος.
Ένα διαλυτό είδος πετρώματος όπου έχει το γνώρισμα ότι είναι απαλός, διαλύεται σιγά σιγά με το όξινο νερό και μας δίνει ως αποτέλεσμα τις συνδεδεμένες κοιλότητες του σπηλαίου.
Το νερό με τη σειρά του, αφήνει τη σφραγίδα του στο σπήλαιο. Βοηθάει στον σχηματισμό του σπηλαίου και στη μορφή του χρόνο με το χρόνο. Οι ρωγμές που υπάρχουν σε πολλά σημεία βοηθούν το όξινο νερό να βρει τα αδύνατα σημεία και να αρχίσει να ρέει ανάμεσα τους.
Αργά αλλά σταθερά καταρρέει ο βράχος και σχηματίζει τις διάφορες κοιλότητες. Το σπήλαιο είναι ένα σύστημα από καρστ που σε συνδυασμό με την απαλότητα του βράχου αλλά και την ύπαρξη νερού μεγαλώνει αργά αλλά σταθερά.
Οι εικόνες που δημιουργούνται από τα διάφορα γραμμικά σχέδια στις ρωγμές ξυπνούν τη φαντασία των επισκεπτών. Μάλιστα ένα από τα εντυπωσιακά σπηλαιοθέματα μοιάζει με δέρμα ελέφαντα κυρίως λόγω τη ζαρωμένης υφής του αλλά και του χρώματος που είναι μουντό γκρι.
Στη δημιουργία του σπηλαίου βοήθησε και η ύπαρξη πρώιμων μορφών φυτών όπως η κολένια που αφθονούσε στη θάλασσα. Εντυπωσιακό γεγονός είναι ότι το σπήλαιο αποτέλεσε το πρώτο εργοστάσιο οξυγόνου.
Το διοξείδιο του άνθρακα μέσα από το σύστημα των σπηλαίων σε συνδυασμό με το φως παράγουν το οξυγόνο που διοχέτευαν στην ατμόσφαιρα της γης και βοήθησαν την περιοχή να γίνει κατοικήσιμη.
Στο εσωτερικό του σπηλαίου θα δούμε θαλάμους όπου είναι μεγάλοι σαν ναοί και μικρότερους χώρους που χωράει ίσα ίσα ένα άτομο. Μάλιστα το μεγαλύτερο μέρος του σπηλαίου δεν έχει ακόμα ανακαλυφθεί και παραμένει μυστικό.
Ο χώρος που εντυπωσιάζει τους πάντες είναι ο θάλαμος των Κρυστάλλων. Για να φτάσει κάνεις εκεί πρέπει να περπατήσει περίπου 2 χιλιόμετρα και να κατέβει εσωτερικά φαράγγια αλλά να περάσει από μικροσκοπικούς χώρους.
Οι λίγοι που έχουν τη δυνατότητα ή την πρόσβαση στον θάλαμο θα θαυμάσουν τους κρυστάλλους από αραγωνίτες.
Ακόμα ένας γιγάντιος σχηματισμός που εντυπωσιάζει είναι το “τέρας που ουρλιάζει”. Η ηλικία του φτάνει τα 180 εκατομμύρια έτη και εάν αναλογιστούμε ότι φτιάχτηκε σταγόνα σταγόνα καταλαβαίνουμε και τον ατελείωτο χρόνο που χρειάστηκε η φύση για αυτό το αριστούργημα.
Το σπήλαιο ήταν κατοικισμό από την λίθινη εποχή σύμφωνα με εργαλεία όπου βρέθηκαν μέσα σε αυτό. Τα απομεινάρια που άφησαν πίσω τους οι κάτοικοι του, μας δίνουν στοιχεία και περιγράφουν τον τρόπο ζωής εντός του σπηλαίου.
Αποτέλεσε καταφύγιο για τη φυλή των Σουάζι σε καιρό πολέμου. Στους βραχώδης σχηματισμούς είχαν επινοήσει και ένα σύστημα συναγερμού.
Ονομάστηκε Σομκουβασκό από τον ηγέτη τους και το χτύπημα έτρεχε με 1500 μέτρα το δευτερόλεπτο. Μπορούσες να ακούσεις το χτύπο ακόμα και εάν ήσουν έξω από το σπήλαιο.
Ακόμα ένας θάμνος που χρησιμοποιήσαν εντός και έκαιγαν σε λίπος ζώων, τους έδινε το απαραίτητο φως για τουλάχιστον μια ώρα. Επίσης βρέθηκε μια πέτρα αλέσματος όπου χρησιμοποιούσαν προφανώς για να αλέθουν το καλαμπόκι.
Μπορούμε να δούμε στο σπήλαιο τον χώρο που μοιάζει σαν αμφιθέατρο και ονομάζεται PR Owen Hall. Έχει πάρει το όνομα του από τον ιδιοκτήτη και αναμορφωτή του σπηλαίου.
Με την διάμετρο του να είναι 70 μέτρα και ύψος 37 μέτρων φιλοξενεί διάφορες συναυλίες αλλά και θεατρικά έργα. Η χωρητικότητα του είναι περίπου 500 άτομα και αυτό που βοηθάει στην παρακολούθηση των εκδηλώσεων είναι η σταθερή θερμοκρασία στο χώρο που είναι στους 17 βαθμούς.
Ο τραγουδιστής Ivan Rebroff όταν τραγούδησε εκεί το 1970 είχε πει ότι η ακουστική του ήταν ίση και καλύτερη από κάθε άλλο χώρο.
Στο σπήλαιο μπορούμε να δούμε νυχτερίδες όπου σε μια καθημερινή ρουτίνα φεύγουν από το σπήλαιο στις 7 το πρωί και επιστρέφουν στις 4 το μεσημέρι. Τρώνε κυρίως κουνούπια που ψάχνουν τις ώρες που απουσιάζουν σε απόσταση 200 χιλιομέτρων από το σπήλαιο. Δεν είναι επικίνδυνές για τους ανθρώπους.
Για να κάνεις το περιβόητο tour διάρκεια τεσσάρων ωρών έως το θάλαμο των κρυστάλλων ισχύουν κανόνες. Δεν πρέπει να είσαι πάνω από 115 κιλά, να έχεις προβλήματα στη μέση ή τα γόνατα. Απαγορεύεται το ποτό ή το φαγητό, τα ανοιχτά παπούτσια και καλό θα ήταν να φοράτε τα παλιά σας ρούχα. Συνηθώς γίνεται κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα με το πολύ 15 άτομα στο κάθε γκρουπ.
BONUS FACT: Στο σπήλαιο υπάρχει ένα αδιάκοπο αεράκι που κανείς δεν έχει βρει την πηγή του και βοηθάει και στην διατήρηση της θερμοκρασίας στους 17 βαθμούς κελσίου.
Το συγκεκριμένο αεράκι έπαιξε ρόλο σε μια οικογενειακή διαμάχη τον 19ο αιώνα. Ο φυσικός διάδοχος του θρόνου των Σουάζι, Σομκουμπά, απειλήθηκε από τον ίδιο του τον αδερφό, Μουζουάτι, διεκδικητής του θρόνου αλλά δεύτερος στην ιεραρχία.
Όταν η τύχη των 3.000 ακολούθων του ήρθε σε κίνδυνο το αεράκι τους έσωσε τη ζωή. Κυνηγημένοι λοιπόν βρήκαν καταφύγιο στο σπήλαιο και οι οπαδοί του Μουζουάτι έφτασαν μέχρι την πύλη άλλα δεν μπήκαν μέσα. Το θεώρησαν αρκετά σκοτεινό και επικίνδυνο. Έτσι έβαλαν φωτιά στη πύλη πιστεύοντας ότι ο καπνός θα πνίξει τους αντιπάλους τους και θα αρχίσουν να βγαίνουν προς τα έξω. Το αεράκι όμως έδιωξε τον καπνό και έσωσε τον Σομκούμπα και τους 3.000 που ήταν μέσα στο σπήλαιο.
Κρυψώνα ακόμα αποτέλεσε και στον δεύτερο πόλεμο των Μπόερς. Οι Μπόερς έκρυβαν τον οπλισμό τους ενώ ο ηγέτης τους, Πολ Κρόυγκερ, είχε αποθηκεύσει ένα μέρος των χρημάτων του μέσα στο σπήλαιο.
Πηγές φωτογραφιών: Waytogophotography, Sudwalacaves.com
