Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες σιδηροδρομικές σήραγγες στον κόσμο και ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της μηχανικής στην ιστορία.
Ο ορεινός όγκος των Άλπεων ανέκαθεν αποτελούσε σοβαρό εμπόδιο στην επικοινωνία μεταξύ της βόρειας και της νότιας Ευρώπης. Το πέρασμα του Σεμπλόν χρησιμοποιούνταν από τον Μεσαίωνα για τις τοπικές μετακινήσεις, απέκτησε όμως ιδιαίτερη σημασία κατά την κατοχή της περιοχής από τον Ναπολέοντα.
Μεταξύ 1801 και 1805 κατασκευάστηκε ένας δρόμος, προκειμένου να μεταφερθούν μονάδες πυροβολικού από τη Γαλλία προς την Ιταλία για λογαριασμό του Γάλλου αυτοκράτορα.
Με την κατασκευή των πρώτων σιδηροδρόμων στην Ελβετία στα μέσα του 19ου αιώνα η περιοχή του περάσματος Σεμπλόν θεωρήθηκε ως η πιο πρόσφορη για να συνδέσει σιδηροδρομικά τη δυτική Ελβετία με την Ιταλία. Για την κατασκευή του έργου ιδρύθηκε το 1881 η Εταιρεία Δυτικής Ελβετίας – Σεμπλόν (Compagnie de la Suisse Occidentale et du Simplon), η οποία το 1889 μετονομάστηκε σε Jura-Simplon-Bahn AG και κατάφερε μέσα σε λίγα χρόνια να εξασφαλίσει την απαιτούμενη χρηματοδότηση.
Το 1895 υπογράφηκε μια συμφωνία μεταξύ Ιταλίας και Ελβετίας, η οποία προέβλεπε την κατασκευή μιας σιδηροδρομικής γραμμής που θα διέσχιζε το πέρασμα του Σεμπλόν μέσω μιας σήραγγας μήκους 20 χιλιομέτρων.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Με τον Υπερσιβηρικό Σιδηρόδρομο ως το τέλος του κόσμου
Η πραγματοποίηση του έργου ανατέθηκε στη γερμανική κατασκευαστική εταιρεία Μπραντ & Μπραντάου (Brandt & Brandau) με έδρα το Αμβούργο. Το σχέδιο προέβλεπε την κατασκευή δύο παράλληλων στοών μονής γραμμής, σε απόσταση 17 μέτρων η μία από την άλλη. Οι εργασίες άρχισαν το 1898 κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, καθώς είχαν να αντιμετωπίσουν τις υψηλές θερμοκρασίες που αναπτύσσονταν στις στοές (ακόμα και πάνω από 49οC) και τις μεγάλες ποσότητες νερού που ανάβλυζαν από το βουνό (μέχρι και 49.000 λίτρα το λεπτό).
Μέχρι και 3.000 εργάτες δούλευαν ταυτόχρονα στα εργοτάξια, από τους οποίους 67 σκοτώθηκαν σε ατυχήματα και αρκετοί πέθαναν αργότερα από διάφορες ασθένειες. Δεν έλειψαν μάλιστα και οι απεργίες ως διαμαρτυρία για τις σκληρές εργασιακές συνθήκες.
Η πρώτη στοά ολοκληρώθηκε στις αρχές του 1905 και εγκαινιάστηκε τον Απρίλιο με μια θρησκευτική τελετή που έκαναν Ελβετοί και Ιταλοί επίσκοποι, με την παρουσία κρατικών αξιωματούχων από τις δύο χώρες. Οι εορτασμοί συνεχίστηκαν με τον χαιρετισμό από 101 όπλα και ολοκληρώθηκαν με ένα επίσημο δείπνο που οργάνωσε η κατασκευάστρια εταιρεία.
Το πρώτο δρομολόγιο πραγματοποιήθηκε τον Μάιο του επόμενου χρόνου. Η κατασκευή της δεύτερης στοάς (γνωστής ως Σεμπλόν ΙΙ) ξεκίνησε το 1912, καθυστέρησε ωστόσο λόγω του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου και ολοκληρώθηκε το 1921.
Η σιδηροδρομική γραμμή Σεμπλόν ήταν από την αρχή ηλεκτροδοτούμενη και χρησιμοποιήθηκε για μια εναλλακτική διαδρομή του θρυλικού Οριάν Εξπρές (στο δρομολόγιο Παρίσι – Λωζάννη – Μιλάνο – Βενετία – Βελιγράδι – Σόφια – Κωνσταντινούπολη), η οποία λειτούργησε από το 1919 μέχρι το 1977.
Η σήραγγα Σεμπλόν κράτησε το ρεκόρ της μακρύτερης σιδηροδρομικής σήραγγας στον κόσμο μέχρι το 1982, όταν ολοκληρώθηκε το τούνελ Daishimizu στην Ιαπωνία με μήκος 22,2 χιλιόμετρα, το οποίο με τη σειρά του ξεπεράστηκε το 1988 από το τούνελ Seikan, επίσης στην Ιαπωνία, που έφτασε σε μήκος τα 53,85 χιλιόμετρα. Το τούνελ της Μάγχης που ολοκληρώθηκε το 1994, με μήκος 50,45 χιλιόμετρα, δεν κατάφερε να σπάσει το ρεκόρ…
BONUS FACTS:
- Η πρώτη σήραγγα που κατασκευάστηκε για τη σιδηροδρομική ένωση Ελβετίας και Ιταλίας ήταν το τούνελ Gotthard, μήκους 15 χιλιομέτρων, το οποίο εγκαινιάστηκε το 1882.
- Στο μυθιστόρημα του Ίαν Φλέμινγκ «Από τη Ρωσία με αγάπη» που κυκλοφόρησε το 1957, ο πρωταγωνιστής Τζέιμς Μποντ αντιμετωπίζει και τελικά εξουδετερώνει τον αντίπαλό του, πράκτορα Ντόνοβαν Γκραντ, ενώ διασχίζει με το Οριάν Εξπρές τη σήραγγα Σεμπλόν.
Πηγές: Wikipedia [1], [2], Britannica, History Today, Alptransit Portal
Μία Απάντηση
Εξαιρετική ανάλυση. Είμαι και εγώ λάτρης της Ιστορίας και της Γεωγραφίας αν και σπούδασα οικονομικά…