Η Θάλασσα των Σαργασσών είναι η μόνη θάλασσα στη Γη χωρίς ακτογραμμή, μια θάλασσα χωρίς ακτές.
Αυτό το παράξενο και μοναδικό δημιούργημα της φύσης βρίσκεται στη μέση του Βόρειου Ατλαντικού Ωκεανού και περιβάλλεται από ωκεάνια ρεύματα.
Η Θάλασσα των Σαργασσών περικλείεται από το Ρεύμα του Κόλπου στα δυτικά, το Ρεύμα του Βόρειου Ατλαντικού στα βόρεια, το ρεύμα των Καναρίων στα ανατολικά και το Βόρειο Ατλαντικό Ισημερινό ρεύμα στα νότια.
Το νησί των Βερμούδων βρίσκεται κοντά στις δυτικές παρυφές της θάλασσας. Παρόλο που η Θάλασσα των Σαργασσών περιβάλλεται από τόσο ισχυρά ρεύματα, τα δικά της ρεύματα είναι σε μεγάλο βαθμό ακίνητα.
Ένα τόσο εκπληκτικό φυσικό φαινόμενο όπως η θάλασσα των Σαργασσών βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής των επιστημόνων εδώ και αρκετούς αιώνες. Και παρόλο που είναι γνωστό πώς και γιατί σχηματίστηκε, το ανθρώπινο ενδιαφέρον για τη θάλασσα δεν σταμάτησε ποτέ. Δυστυχώς, είναι σχεδόν αδύνατο να τη δει κανείς από κοντά, εκτός κι αν είναι επαγγελματίας ναυτικός. Γι’ αυτό είμαστε όμως εδώ για να τη γνωρίσουμε καλύτερα, έστω και θεωρητικά:
13 ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την Θάλασσα των Σαργασσών
Τα νερά της Θάλασσας των Σαργασσών είναι απάνεμα. Και ο λόγος είναι απλός: η ύπαρξη μιας ζώνης υψηλής ατμοσφαιρικής πίεσης. Στην εποχή των ιστιοφόρων, τέτοια ηρεμία ήταν πραγματικά θανατηφόρα. Γι’ αυτό η θάλασσα των Σαργασσών είχε πολύ κακή φήμη για αιώνες, την αποκαλούσαν ακόμη και «καραβοφάγα».
Η έκταση της θάλασσας των Σαργασσών είναι περίπου 8 φορές μεγαλύτερη από την ηπειρωτική Γαλλία. Ωστόσο, ο υπολογισμός αυτός είναι ανακριβής καθώς η έκταση της εξαρτάται ανά πάσα στιγμή από τα ωκεάνια ρεύματα που την περιβάλλουν.
Η θερμοκρασία του νερού στη θάλασσα των Σαργασσών δεν είναι ποτέ χαμηλότερη από 18 βαθμούς Κελσίου.
Η υδάτινη μάζα της περιστρέφεται δεξιόστροφα αργά αλλά αδιάκοπα, γεμάτη φύκια και άλλες μορφές ζωής.
Ο πρώτος Ευρωπαίος που επισκέφτηκε αυτό το καταπληκτικό μέρος ήταν ο εξερευνητής Χριστόφορος Κολόμβος. Ο ίδιος πίστευε πως βρήκε στεριά, βλέποντας τα φύκια.
Η μάζα των φυκιών στη θάλασσα των Σαργασσών εξαρτάται λίγο πολύ από την εποχή. Η συνολική μάζα τους πάντως κυμαίνεται από 5 έως 11 εκατομμύρια τόνους περίπου.
Τα θαλάσσια ρεύματα φέρνουν εδώ πολλά συντρίμμια από διάφορα μέρη του ωκεανού και στις μέρες μας έχει σχηματιστεί ένα πραγματικό νησί σκουπιδιών.
Η στάθμη του νερού στη θάλασσα των Σαργασσών είναι υψηλότερη από ό,τι στον ωκεανό περίπου 1-2 μέτρα. Ο λόγος για αυτό το φαινόμενο είναι αρκετά σαφής: τα ωκεάνια ρεύματα μεταφέρουν μεγάλες ποσότητες νερού.
Τα χέλια που ζουν κοντά στις ακτές της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών κολυμπούν μέχρι την θάλασσα των Σαργασσών για να γεννήσουν, παρά το γεγονός ότι το ταξίδι τους μπορεί να διαρκέσει μέχρι και 3 χρόνια.
Βιβλιοπρόταση: Με κέντρο το χέλι, το ψάρεμά του, τη φυσιολογία του και τη φαντασίωση γύρω απ’ αυτό ο Πάτρικ Σβένσον στο Βιβλίο των Χελιών “δημιουργεί ένα συναρπαστικό υβριδικό αφήγημα όπου η αυτοβιογραφία συναντά το επιστημονικό δοκίμιο και η ανθρωπολογία την πολιτιστική δημοσιογραφία, χωρίς να λείπουν και κάποια στοιχεία θρίλερ. Το βρίσκετε εδώ!
Η ποικιλομορφία της ζωής στη θάλασσα των Σαργασσών είναι πολύ χαμηλότερη από οποιαδήποτε άλλη. Υπάρχει πολλή βιομάζα, αλλά ο αριθμός των διαφορετικών μορφών ζωής που ζουν εδώ είναι μικρός.
Ωστόσο, υπάρχουν ήδη περίπου 2 χιλιάδες μοναδικοί μικροοργανισμοί, άγνωστοι μέχρι σήμερα.
Το βάθος της θάλασσας των Σαργασσών είναι από 4 έως σχεδόν 7 χιλιόμετρα (από 2,5 έως 4,3 μίλια).
Το διάσημο και μυστηριώδες τρίγωνο των Βερμούδων βρίσκεται επίσης εδώ. Όταν αναφέραμε προηγουμένως ότι δεν έχει ακτές δεν ήμασταν απόλυτα ακριβείς. Εδώ βρίσκεται το νησί των Βερμούδων, το οποίο μπορεί να βρεθεί ανάμεσα στις δυτικές παρυφές των Σαργασσών.
Λόγω αυτής της συσχέτισης, η Θάλασσα των Σαργασσών εμπλέκεται σε διάφορους μύθους και θρύλους. Αν και πολλά σκάφη και εμπορεύματα είναι γνωστό ότι περνούν από τη θάλασσα χωρίς κανένα πρόβλημα, τα νερά γεμάτα φύκια λέγεται ότι εξακολουθούν να περιέχουν τα σκελετικά υπολείμματα διαφόρων ιστιοφόρων που βυθίστηκαν στην περιοχή πριν από δεκαετίες.
Η θάλασσα των Σαργασσών είναι επίσης γνωστή για το φαινόμενο της μεγάλης διάρκειας νηνεμίας (άπνοια) κατά τη διάρκεια του οποίου τεράστιες ποσότητες φυκιών συγκεντρώνονται στην έκταση της. Τα παλιά χρόνια αποτελούσε φόβητρο των ναυτικών και των ιστιοφόρων πλοίων καθώς δεν διέθεταν μηχανές ώστε να μπορούν να συνεχίσουν το ταξίδι τους και συχνά τα κολλημένα στα φύκια πλοία μετατρέπονταν σε υγρούς τάφους για το πλήρωμα δεδομένου ότι τότε ήταν πολύ δύσκολος ο έγκαιρος εντοπισμός ενός ναυαγίου. Στη σημερινή εποχή πολλά μικρά σκάφη κινδυνεύουν εάν βρεθούν εκεί καθώς τα φύκια κολλάνε στις μικρές προπέλες και μπορούν άνετα να τα ακινητοποιήσουν.
Πηγές: Wikipedia, Topfacts, American Oceans
Μία Απάντηση
Εξαιρετικό άρθρο!