Η Ρεσίφε (σσ. στα πορτογαλικά Χεσίφι) είναι η πρωτεύουσα της Βραζιλιάνικης πολιτείας Περναμπούκο. Το όνομα της στην Πορτογαλική γλώσσα σημαίνει ύφαλος. Την ονομασία την οφείλει στην ύπαρξη κοραλλιογενών υφάλων κατά μήκος των ακτών της.
Με πληθυσμό 1,6 εκατομμύρια κατοίκους βρίσκεται στη συμβολή των ποταμών Καπιμπαρίμπε και Μπεμπερίμπε με τον Ατλαντικό ωκεανό. Το προσωνύμιο “Βενετία της Βραζιλίας” το πήρε από το πλήθος γεφυρών αλλά και ποταμών που υπάρχουν στη πόλη.
Η μητροπολιτική περιοχή της αριθμεί 4,079,575 κατοίκους και είναι έβδομη σε πληθυσμό στη Βραζιλία (σσ. εκτίμηση του 2019). Το 52,9% είναι μιγάδες, γνωστοί και ως Πάρντο, ενώ περίπου το 0,4% είναι αυτόχθονες και ασιατικής καταγωγής.
Είναι το πιο σημαντικό εμπορικό κέντρο της βορειοανατολικής Βραζιλίας και αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο ιατρικό κέντρο της Βραζιλίας, αφού διαθέτει σύγχρονα νοσοκομεία.
Η πόλη βρίσκεται ανάμεσα σε τροπικά δάση κοντά στη γραμμή του ισημερινού και ο καιρός είναι θερμός με αρκετές βροχοπτώσεις.
Το Ρεσίφε φημίζεται για το ιστορικό του κέντρο, με τα πολύχρωμα και καλά διατηρημένα κτίρια. To πλακόστρωτο στενό Rua do Bom Jesus εντυπωσιάζει τους επισκέπτες ενώ σε κάθε γωνία της πόλης υπάρχει ένα μουσείο ή έργο τέχνης.
Η πόλη είναι ξακουστή και για την μουσικοχορευτική της κουλτούρα. Οι παραδοσιακοί χοροί Maracatu & Frevo αποτελούν μια μείξη θρησκευτικών και πολεμικών χορών.
Η κουζίνα της πόλης είναι γνωστή για την φρέσκια καρύδα της που είναι διαθέσιμη παντού. Τα περισσότερα πιάτα τα σερβίρουν με μια νόστιμη σάλτσα καρύδας.
Ένα από τα σημαντικότερα σημεία της πόλης είναι η πλατεία Marco Zero. Στο πάτωμα της πλατείας υπάρχει το έργο του καλλιτέχνη Cicero Dias που αποτελεί και το σημείο που χτίστηκε η πόλη και που ξεκινούν οι οδικές μετρήσεις της ευρύτερης περιοχής.
Ακόμα ένα σημείο της Ρεσίφε που χρήζει αναφοράς, είναι το πάρκο γλυπτικής του Francisco Brennand, με το πιο διάσημο έργο να είναι ένας πύργος με 32 μέτρα ύψος και κατασκευασμένος από χαλκό και πηλό, το Torre de Cristal.
Ο Luiz Gonzaga, ο βασιλιάς της μουσικής Μπαιάο, ένα είδος μουσικής από τη βορειοανατολική Βραζιλία, είναι η πιο διάσημη προσωπικότητα του Περναμπούκο.
Η παλιότερη λαϊκή αγορά της Βραζιλίας, βρίσκεται στο Ρεσίφε και είναι η αγορά του Σάο Χοσέ.
Το πολύτιμο ξύλο του Περναμπούκο, γνωστό και ως Brazilianwood και η παραγωγή ζάχαρης είναι δυο από τους παράγοντες που βοήθησαν στα βάθη του χρόνου την ανάπτυξη της πόλης.
Σύντομη ιστορία της Ρεσίφε
Τον 16ο αιώνα, οι Πορτογάλοι άρχισαν να καταλαμβάνουν τις ακτές της Βραζιλίας. Δημιούργησαν τον οικισμό Ολίντα που βρίσκονταν στην ακτή απέναντι από το Ρεσίφε.
Οι κτηματίες της ευρύτερης περιοχής προτιμούσαν τον οικισμό Ολίντα από το Ρεσίφε. Ο λόγος ήταν ότι ήταν κτισμένος σε ύψωμα και ήταν προστατευμένος σε περιπτώσεις επιδρομών.
Λόγω της θέσης που είχε ο οικισμός του Ρεσίφε εξυπηρετούσε όσους εργάζονταν στη θάλασσα. Η λιμενική του εγκατάσταση, αν και υποτυπώδης, εξυπηρετούσε τις ανάγκες ενός μικρού αριθμού ναυτικών και ψαράδων.
Τη δεκαετία του 1620, το Ρεσίφε απέκτησε οχυρώσεις για την προστασία του από την κατάληψη των Ευρωπαϊκών δυνάμεων της εποχής. Όμως η περίφημη Ολλανδική Εταιρεία Δυτικών Ινδιών κατέλαβε τη πόλη το 1630.
Η εκμετάλλευση της παραγωγής ζάχαρης ήταν για τους Ολλανδούς το ζητούμενο. Έτσι το κέντρο διοίκησης το εγκατέστησαν στο Ρεσίφε λόγω της ύπαρξης λιμανιού με γνώμονα την εξαγωγή της παραγωγής προς στην Ευρώπη. Έτσι άρχισε να αναπτύσσεται η πόλη και να γίνεται αστικό κέντρο.
Μετονομάστηκε μάλιστα τη περίοδο εκείνη σε Πόλη του Μαυρικίου προς τιμήν του κόμη Μαυρικίου του Νασσάου. Ήταν εκ των ηγετικών στελεχών της Εταιρείας Δυτικών Ινδιών και ήταν εκείνος που είχε την επίβλεψη για τη οικοδόμηση της νέας πόλης.
Το Ρεσίφε είχε την τύχη να βρίσκεται στο κέντρο ενός δικτύου Ολλανδικών εμπορικών σταθμών που εκτείνονταν από τις Δυτικές ακτές της Αφρικής έως το βορειοανατολικό άκρο της Βραζιλίας. Εξελίχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους σταθμούς κυρίως για τη μεταφορά ζάχαρης αλλά και άλλων προϊόντων στην Ευρώπη.
Η θρησκευτική ανοχή που είχαν εξασφαλίσει οι Ολλανδοί είχε ως αποτέλεσμα να υπάρχουν κοινότητες διαμαρτυρομένων, καθολικών και Εβραίων.
Το 1654 η Ολλανδική κυριαρχία θα λάβει τέλος με την πόλη να περνάει στα χέρια και πάλι των Πορτογάλων. Το καθεστώς θρησκευτικής ανοχής καταργήθηκε με πολλούς από τους Εβραίους να μεταναστεύουν με προορισμό είτε την Ολλανδία είτε την Ολλανδική αποικία του Νέου Άμστερνταμ.
Το Ρεσίφε αναπτύχθηκε και ως πνευματικό κέντρο και αποτέλεσε τον δίαυλο για τη μετάδοση των ιδεών του Διαφωτισμού στη Βραζιλία. Έτσι η ιδέα μια ανεξάρτητης ή αυτόνομης περιοχής με κέντρο το Ρεσίφε δημιουργήθηκε.
Το 1817 κηρύχθηκε επανάσταση και μάλιστα η σημαία της επανάστασης αποτέλεσε και το πρότυπο για τη δημιουργία του εμβλήματος της πόλης και της σημαίας της πολιτείας που υπάρχει ακόμα στις μέρες μας.
Η επανάσταση απέτυχε και η πόλη έγινε μέρος της Αυτοκρατορίας της Βραζιλίας. Μια ακόμα εξέγερση ξέσπασε στα μέσα του 19ου αιώνα αλλά απέτυχε και αυτή να καταφέρει την απόσπαση από την Αυτοκρατορία.
Bonus Fact
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η Ρεσίφε έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά επίθεσης καρχαριών στον κόσμο. Η παραλία Boa Viagem, είναι η πιο διάσημη της Ρεσίφε και αρκετά επικίνδυνη σε ορισμένα σημεία λόγω των καρχαριών.
Η Ρεσίφε έχει καρχαρίες λόγω της κατασκευής του λιμανιού του Σουάπε τη δεκαετία του 1980. Η κατασκευή είχε ως συνέπεια την αλλαγή του φυσικού βιότοπου και του τόπου αναπαραγωγής των καρχαριών.
Τα ζεστά νερά της θάλασσας και η ύπαρξη ενός βαθιού καναλιού κοντά σχετικά στην ακτή, παρασέρνει τους καρχαρίες προς την παραλία. Τα είδη καρχαριών που συναντάμε στη παραλία Boa Viagem είναι ο καρχαρίας τίγρης, με μήκος που φτάνει έως και τα 5 μέτρα, ο ταυροκαρχαρίας αλλά και ο σφυροκέφαλος καρχαρίας.
Πηγή: Wikipedia
Δείτε το βίντεο που έχουμε φτιάξει για την Βραζιλία στο κανάλι μας στο youtube:
