Το Σαλβαδόρ αποτελεί την πρωτεύουσα της Βραζιλιάνικης πολιτείας Μπαΐα. Έχει πληθυσμό 2,7 εκατομμύρια κατοίκους και είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας. Μάλιστα η μητροπολιτική περιοχή του Σαλβαδόρ αριθμεί περίπου 3,6 εκατομμύρια κατοίκους.
Με έκταση 693 τετραγωνικά χιλιόμετρα βρίσκεται σε μια τριγωνική ουσιαστικά χερσόνησο που διαχωρίζει τον Ατλαντικό Ωκεανό και το Κόλπο των Αγίων Πάντων.
Το κλίμα της πόλης είναι τροπικό με τους χειμερινούς μήνες από τον Ιούνιο έως τον Αύγουστο να είναι αρκετά βροχεροί.
Το ιστορικό κέντρο της πόλης, το Pelourinho, ανακηρύχθηκε ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομίας, το 1985 από την Unesco.
Τα πλακόστρωτα γραφικά δρομάκια και τα πολύχρωμα σπίτια του ιστορικού κέντρου της πόλης έχουν κρατήσει πάρα πολλά χαρακτηριστικά από παλιό του χαρακτήρα.
Το Pelourinho, σημαίνει στύψιμο στα πορτογαλικά και ήταν το σημείο δημοπρασίας των σκλάβων και αποτελούσε για τους περισσότερους σύμβολο αδικίας και μαστιγώματος.
Στη πόλη βρίσκεται το εντυπωσιακό κάστρο του Αγίου Αντωνίου. Υπήρξε φρούριο και φυλακή και σήμερα είναι γνωστό ως Φόρτε Καποέιρα. Είναι κέντρο ουσιαστικά του χορού πολεμικών τεχνών που γεννήθηκε μέσα από τις παραδόσεις των Αφρικανών σκλάβων.
Στην τοπική κουζίνα μπορούμε να γευτούμε μια μίξη από Αφρικάνικές και βραζιλιάνικες κουζίνες. Η χρήση καυτερών πιπεριών, καρυκευμάτων αλλά και του λαδιού dende που είναι φτιαγμένο από φοίνικες είναι τα βασικά υλικά της κουζίνας της πόλης.
Η πόλη είχε χωριστεί από το παρελθόν σε δυο τομείς. Το άνω τμήμα της αποτελούσε την έδρα των πολιτικών και θρησκευτικών Αρχών. Στο κάτω τμήμα αναπτύχθηκαν οι εμπορικές δραστηριότητες και βρίσκονταν πιο κοντά στο λιμάνι. Το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού κατοικούσε στο άνω τμήμα. Μάλιστα η πόλη χωρίζεται από έναν γκρεμό ύψους 85 μέτρων.
Η δημιουργία του ανελκυστήρα, το 1873 όπου συνέδεσε το άνω τμήμα της πόλης με το λιμάνι αλλά και οι γραμμές τραμ που κατασκευάστηκαν βοήθησαν στην οικονομική ανάπτυξη της πόλης.
Από τον 20ο αιώνα έως και στις μέρες μας η πόλη αποτέλεσε δημοφιλή προορισμό για διακοπές. Μάλιστα για την ανάπτυξη των τουριστικών υποδομών έγινε και η εκδίωξη των φτωχών κατοίκων από το κέντρο της πόλης και την μετεγκατάσταση τους σε απομακρυσμένα προάστια.
Το 1948 στην πόλη του Σαλβαντόρ κατοικούσαν περίπου 340.000 άνθρωποι. Το 2014 διεξήχθησαν αγώνες για το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου.
Η ανάπτυξη της πόλης οφείλεται κυρίως λόγω της γεωγραφικής της θέση.
Τον πλούτο της πόλης κατά το παρελθόν και τη διάρκεια της αποικιοκρατίας μπορούμε να τον παρατηρήσουμε στα εντυπωσιακά παλάτια, τις εκκλησίες και τα μοναστήρια όπου χρονολογούνται περίπου τον 17ο και 18ο αιώνα.
Η ίδρυση της έγινε το 1549 και αποτέλεσε την πρώτη πρωτεύουσα της Βραζιλίας από την ήμερα ίδρυσης της έως και το 1763. Ήταν από τις πρώτες πόλεις που ιδρύθηκαν από Ευρωπαίους στη χώρα.
Τον 16ο αιώνα η πόλη κατοικήθηκε από Πορτογάλους. Μάλιστα οι πρώτοι Πορτογάλοι ήταν ναυαγοί που στην αρχή συνυπήρχαν με τους ιθαγενείς. Τις επόμενες δεκαετίες έφτιαξαν τις πρώτες εγκαταστάσεις και δημιούργησαν τον πρώτο τους οικισμό στο νότιο άκρο της χερσονήσου.
Όπως συνέβαινε πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, ήρθαν σε σύγκρουση με τους ιθαγενείς της περιοχής και αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από την περιοχή περίπου το 1546.
Επέμεναν όμως και πέτυχαν να επιστρέψουν λίγα χρόνια αργότερα φτιάχνοντας εκ νέου τον οικισμό στη περιοχή που βρίσκεται το οχυρό του Αγίου Σωτήρος του Κόλπου των Πάντων.
Η επιμονή των Πορτογάλων να κατοικήσουν στο συγκεκριμένο μέρος ήταν μνημειώδης καθώς θεωρούσαν τον κόλπο ιδιαίτερης στρατηγικής σημασίας και πάνω από όλα έναν κόλπο που τους παρείχε ασφάλεια.
Σταδιακά έγινε το Σαλβαδόρ εμπορικό αλλά και διοικητικό κέντρο ολόκληρης της χώρας. Αναγνωρίστηκε το 1552 ως η πρώτη αυτόνομη επισκοπή της Βραζιλίας και μάλιστα η πρωτιά αυτή την καθιστά ακόμα και στις μέρες μας διοικητικό κέντρο της Καθολικής Εκκλησίας.
Τον 17 ο αιώνα οι Ολλανδοί προσπαθήσαν να κατακτήσουν την περιοχή και μάλιστα η πόλη αποτέλεσε την βάση για τις Πορτογαλικές δυνάμεις στην διαμάχη μεταξύ τους. Μπορεί οι Ολλανδοί να κατέστρεψαν την πόλη το 1624, αναγκάστηκαν όμως να φύγουν μόλις ένα χρόνο μετά.
Στις επόμενες δεκαετίες η πόλη είχε ισχυρούς ανταγωνιστές εντός της χώρας αφού και άλλα αστικά κέντρα άρχισαν να αναπτύσσονται. Το 1763 θα χάσει τον τίτλο τη πρωτεύουσας της αποικίας από το Ρίο Ντε Τζανέιρο.
Το Σαλβαδόρ συνέχισε όμως να αναπτύσσεται λόγω του λιμανιού του και των εμπορικών δραστηριοτήτων, ενώ αποτέλεσε σταθμό για τα ατμόπλοια που σύνδεαν Αμερική με Ευρώπη.
BONUS FACT: Η πολιτεία Μπαΐα είναι μια από τις 16 πολιτείες της Βραζιλίας. Με πληθυσμό 14 εκατομμύρια κατοίκους είναι η τέταρτη πολιτεία σε πληθυσμό σε όλη τη χώρα.
Η ονομασία της μεταφράζεται ως όρμος στα πορτογαλικά. Η κύρια γλώσσα στην πολιτεία είναι τα Πορτογαλικά. Ο Ρωμαιοκαθολικισμός αναγνωρίζεται από την μεγαλύτερη πλειοψηφία του πληθυσμού ως η επίσημη θρησκεία.
Κατά βάση γεωργική περιοχή όπου κατά το παρελθόν απειλήθηκε σοβαρά η συγκομιδή της από επαναλαμβανόμενες ξηρασίες. Η πολιτεία είναι σημαντικός παραγωγός χαρτιού, τροφίμων, τσιμέντου και σιδήρου.
Οι καλλιέργειες περιλαμβάνουν ζαχαροκάλαμο, μανιόλα, σόγια, βαμβάκι, κακία και σιζάλ. Το ποσοστό φτώχειας στη πολιτεία είναι από τα υψηλότερα της Βραζιλίας.
