Η νήσος Βανκούβερ είναι ένα πανάρχαιο τοπίο στα ανοιχτά της Δυτικής Ακτής της Βρετανικής Κολομβίας στον Καναδά. Εκτείνεται σε περίπου 500 χιλιόμετρα και αποτελείται από παγωμένες κορυφές βουνών, ομιχλώδεις θόλους και ένα υπέροχο τροπικό δάσος.
Αποτελεί το πιο υγρό μέρος στην Βόρεια Αμερική και έχει έκταση 31.285 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Οι χειμώνες είναι ήπιοι και υγροί και η θερμοκρασία σπάνια πέφτει κάτω από τους μηδέν βαθμούς Κελσίου.
Το ασυνήθιστα ζεστό κλίμα της νήσου έρχεται σε αντιπαράθεση με τους άγριους χειμώνες μιας χώρας όπως ο Καναδάς. Μάλιστα στην πόλη Τοφίνο σημειώνεται και η χαμηλότερη χιονόπτωση σε όλο τον Καναδά.
Στη νήσο Βανκούβερ βρέχει όμως αρκετά κάτι που έχει ως συνέπεια να δημιουργηθεί ένα ασυνήθιστο οικοσύστημα για την περιοχή. Το παράκτιο τροπικό δάσος.
Το καλοκαίρι έχει αρκετή ζέστη και ελάχιστες βροχές ενώ το κλίμα θυμίζει Μεσόγειο. Η νήσος παρουσιάζει έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα αφού βρίσκεται πάνω σε τμήμα του δακτυλίου της φωτιάς που κυκλώνει τον Ειρηνικό Ωκεανό.
Οι επιστήμονες θεωρούν ότι σε 500.000 χρόνια η νήσος θα ενωθεί με την στεριά αφού μετακινείται 5 εκατοστά κάθε χρόνο. Ακόμα αρκετά πιθανός θεωρείται και ένας μεγάλος σεισμός. Μάλιστα για τα επόμενα 50 χρόνια οι πιθανότητες που δίνουν για να πραγματοποιηθεί είναι μεγάλες. Ο τελευταίος μεγάλος σεισμός συνέβη το 1700.
Στην νήσο Βανκούβερ υπάρχει ένα ιερό πανάρχαιο δάσος από κέδρους. Με ηλικία μεγαλύτερη των 1.500 ετών αποτελούν τα μεγαλύτερα και αρχαιότερα δέντρα στη Γη.
Μεγάλο ρόλο στην φροντίδα τους παίζουν οι Ιθαγενείς Τλαοκουία. Υπάρχει μια αρμονική σχέση μεταξύ ανθρώπου και φύσης και αποτελεί μάλιστα υποχρέωση η φροντίδα όχι μόνο των συγκριμένων δέντρων αλλά ολόκληρου του δάσους και περνά σαν κληρονομιά από γενιά σε γενιά.
Στο φυλετικό πάρκο όπως έχει χαρακτηριστεί από το 1984 βρίσκουμε έναν από τους μεγαλύτερους ζώντες οργανισμούς στη Γη. Έναν τεράστιο κόκκινο κέδρο με ηλικία 2.500 ετών. Έχει διάμετρο 18 μέτρα και το ύψος του μπορεί να φτάσει ακόμα και τα 52 μέτρα.
Τα δέντρα γενικά έχουν μεγάλες διαστάσεις λόγω της βροχής του χειμώνα αλλά και της ομίχλης του καλοκαιριού. Η διαρκής υγρασία αποτρέπει την καταστροφή τους από πυρκαγιές.
Εκτός του κλίματος άλλος ένα στοιχείο βοηθάει στο να εξαπλώνεται και να συντηρείται το δάσος. Ένας μύκητας που δίνει η ζωή σε ολόκληρο το τροπικό δάσος.
Τα δέντρα συνδέονται μεταξύ τους με το μυκήλιο, ένα ζωντανό δίκτυο όπου τα πλοκάμια ζωντανού ιστού μεταφέρουν άζωτο και φώσφορο. Έτσι βοηθούν τα φυτά και τα δέντρα να μεγαλώσουν.
Μάλιστα τα δέντρα έχουν μεταξύ τους τέτοια φυσική σύνδεση όπου το κόψιμο ενός δέντρου στην μια άκρη του δάσους μπορεί να επηρεάσει ένα δέντρο στην άλλη. Το φυσικό διαδίκτυο όπως αποκαλείται, αποτελεί μια γεωλογική σύνδεση και πολλοί τα παρομοιάζουν με τους Εντ από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών.
Στη νήσο Βανκούβερ μπορούμε να θαυμάσουμε την μαύρη αρκούδα όπου κάθε πρωί εκμεταλλεύεται την άμπωτη και βρίσκει την τροφή της στην μικροσκοπική λεία όπου υπάρχει σε αφθονία τις συγκεκριμένες ώρες. Οι θηλυκές αρκούδες είναι κατά μ.ο. 180 κιλά ενώ οι αρσενικές 270 κιλά.
Ακόμα στην περιοχή ζουν τέσσερα είδη σολομού. Ένα από αυτά το σινούκ, είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο αφού ζυγίζει περίπου 60 κιλά ενώ ζει έως 9 χρόνια.
Εντυπωσιακή είναι η παραλία Τσέστερμαν όπου είναι διχοτομημένη από το νησί Φρανκ στα δυο. Η νότια πλευρά της παραλίας έχει βορειοδυτικούς ανέμους και νότιες παλίρροιες. Στην βόρεια πλευρά της βρίσκουμε μεγάλα βορειοδυτικά κύματα και νοτιοανατολικούς ανέμους.
Ανάμεσα στο Όρεγκον και το άνω τμήμα της Νήσου Βανκούβερ βρίσκεται ένα επικίνδυνος θαλάσσιος δρόμος. Το νεκροταφείο του Ειρηνικού όπως αποκαλείται από τα αμέτρητα ναυάγια. Οφείλονται στον απρόβλεπτο καιρό και στην ομίχλη που δεσπόζει την περιοχή.
Η ομίχλη είναι κυρίως επικίνδυνη τον Αύγουστο και χωρίζεται σε δυο είδη. Αρχικά την ομίχλη ακτινοβολίας όπου στο τέλος καλοκαιριού δημιουργείται λόγω της πτώσης της θερμοκρασίας κατά την διάρκεια της νύχτας.
Έπειτα την ομίχλη οριζόντια μεταφοράς όπου διαρκεί αρκετές ημέρες και δημιουργείται γιατί ο υγρός και ζεστός αέρας φυσάει πάνω από μια ψυχρότερη ξηρά ή θάλασσα.
Ένας κρυμμένος παράδεισος βρίσκεται στην κοιλάδα Ναμίν, όπου οι ντόπιοι των αποκαλούν παράδεισο των καταρρακτών. Ο μεγαλύτερος από τους καταρράκτες ονομάζεται Virgin Falls και ξεπερνά τα 52 μέτρα.
Άλλη μια φυλή Ιθαγενών υπάρχει στην περιοχή η Ουτσουκλεσάτ. Πριν την εμφάνιση των Ευρωπαίων αριθμούσαν έως 8.000 πολεμιστές ενώ στον αντίποδα έφτασαν κάποια στιγμή να υπάρχουν μόλις 100 μέλη από την φυλή τους.
Συνδέονται πνευματικά με την περιοχή μέσω των πέντε ιερών βουνών γύρω από την λίμνη Χέντερσον. Εκεί κρύβονται τα μυστικά των ιθαγενών αλλά υπάρχει και η περίφημη φωλιά του πουλιού του κεραυνού. Το μυθικό πουλί είναι ένα υπερφυσικό πλάσμα που σύμφωνα με την παράδοση φέρνει την βροχή και τις αστραπές στο τροπικό δάσος.
Στην φωλιά του κεραυνού πραγματοποιούνται διάφορες τελετές ενηλικίωσης, εορτασμοί και γάμοι. Κάθε οικογένεια έχει το δικό της μέρος στην φωλιά και οποιοσδήποτε πήγαινε απρόσκλητος εκεί μπορούσε να τιμωρηθεί ακόμα και με θάνατο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ποια είναι η πρωτεύουσα του Καναδά;
BONUS FACT: Στην Ανατολική ακτή της νήσου Βανκούβερ θα ανακαλύψουμε ένα νησί όπου οι άνθρωποι ζουν κυριολεκτικά στον δικό τους κόσμο. Το νησί Λασκέτι με τους 400 ηρωικούς κατοίκους δεν έχει ασφαλτωμένους δρόμους σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό.
Επιπρόσθετα δεν έχει σε μεγάλο ποσοστό ηλεκτρικό ρεύμα αλλά χρησιμοποιεί εναλλακτικές πηγές ενέργειας για την κάλυψη των αναγκών του.
Οι κάτοικοι του νησιού καλλιεργούν τα δικά τους προϊόντα και ζουν κυρίως εκτρέφοντας τα δικά τους ζώα. Το όνομα του το οφείλει στην Ισπανίδα Juan Maria Lasqueti, μια αξιωματικό του ναυτικού. Η έκταση του είναι 68 τετραγωνικά χιλιόμετρα και το χαρακτηρίζουν εντυπωσιακοί όρμοι και ύφαλοι.
Βασικό γνώρισμα των κατοίκων του νησιού είναι ότι οι κάτοικοι του δεν θεωρούν αναγκαίες τις σύγχρονες ανέσεις και κυριολεκτικά γυρίζουν την πλάτη σε κάθε τι καινούργιο και σύγχρονο.
