Η Αμερικανική Κοινότητα Πολιτικών Μηχανικών (ASCE) είναι ένα επαγγελματικό σωματείο που ιδρύθηκε το 1852 στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ και εκπροσωπεί επαγγελματίες πολιτικούς μηχανικούς σε όλο τον κόσμο. H κοινότητα αυτή κατάρτισε το 1995 μια λίστα με τα επτά σύγχρονα Θαύματα της Μηχανικής, ως φόρο τιμής στα κορυφαία επιτεύγματα της μηχανικής του 20ου αιώνα.
Ανάμεσα στα κριτήρια για την επιλογή ήταν ο πρωτοποριακός σχεδιασμός και κατασκευή, η συνεισφορά στην ανθρωπότητα και οι μηχανικές προκλήσεις που έπρεπε να ξεπεραστούν. Η λίστα αυτή δημιουργήθηκε ως αντίστοιχο της λίστας με τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.
Η λίστα με τα επτά θαύματα της μηχανικής περιλαμβάνει τα εξής:
1. Σήραγγα της Μάγχης (Channel Tunnel ή Eurotunnel) – Ηνωμένο Βασίλειο/Γαλλία
Πρόκειται για ένα τούνελ κάτω από το στενό της Μάγχης που εγκαινιάστηκε το 1994 και συνδέει τις πόλεις Cheriton στην Αγγλία και Coquelles στη Γαλλία. Έχει μήκος 50 χιλιόμετρα, από τα οποία τα 39 είναι υποθαλάσσια, και αποτελείται από δύο σιδηροδρομικές σήραγγες και μια κεντρική βοηθητική σήραγγα, όπου μπορούν να καταφύγουν οι επιβάτες του τρένου σε περίπτωση κινδύνου.
Έχει τη δυνατότητα να εξυπηρετεί 600 συρμούς κάθε μέρα ανά κατεύθυνση και το ταξίδι διαρκεί 30 λεπτά. Το έργο κόστισε 16 δισεκατομμύρια δολάρια, το διπλάσιο από τις αρχικές εκτιμήσεις, και εξυπηρετεί 7 εκατομμύρια επιβάτες το χρόνο.
2. Πύργος CN (CN Tower) - Καναδάς
Βρίσκεται στο Τορόντο του Καναδά και κατασκευάστηκε το 1976 από την εταιρεία Canadian National Railways ως πύργος τηλεπικοινωνιών. Έχει ύψος 553,33 μέτρα και ήταν ο ψηλότερος πύργος στον κόσμο μέχρι το 2010, όταν ολοκληρώθηκε ο ύψους 604 μέτρων Canton Tower στην πόλη Guangzhou της Κίνας (που με τη σειρά του έπεσε στη δεύτερη θέση το 2012 μετά την ανέγερση του ύψους 634 μέτρων Tokyo Skytree στην πρωτεύουσα της Ιαπωνίας).
Ο πύργος CN αποτελείται από έναν κύριο εξαγωνικό κούφιο πυλώνα από μπετόν που περιέχει τους ανελκυστήρες, τα κλιμακοστάσια και τις ηλεκτρικές και υδραυλικές εγκαταστάσεις. Στον κύριο πυλώνα – ο οποίος στηρίζεται σε τρία πόδια, δίνοντάς του τη μορφή τρίποδου κάμερας – είναι προσαρτημένη η κεραία εκπομπής και οι δύο κύριοι χώροι επισκεπτών. Σε ύψος 346 μέτρων υπάρχει καφέ και παρατηρητήριο και στα 351 μέτρα ένα περιστρεφόμενο εστιατόριο, απ’ όπου ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει μια πανοραμική θέα της πόλης.
3. Εμπάιρ Στέιτ Μπίλντινγκ (Empire State Building) – ΗΠΑ
Το εμβληματικό κτήριο της Νέας Υόρκης εγκαινιάστηκε την 1η Μαΐου 1931 και σύντομα αναδείχθηκε σε σύμβολο της ικανότητας του ανθρώπου να πετύχει το ακατόρθωτο. Βρίσκεται στη διάσημη 5η Λεωφόρο στο Μανχάταν και για 40 χρόνια κατείχε το ρεκόρ του ψηλότερου ουρανοξύστη στον κόσμο. Έχει 102 ορόφους και συνολικό ύψος 448 μέτρα (391 μέτρα χωρίς την κεραία).
Για την κατασκευή του χρειάστηκαν 60.000 τόνοι ατσάλι, 10 εκατομμύρια τούβλα και 7 εκατομμύρια ανθρωποώρες! Τα παρατηρητήρια που βρίσκονται στον 86ο και 102ο όροφο προσφέρουν εκπληκτική θέα (που φτάνει μέχρι και τα 120 χιλιόμετρα) για τα εκατομμύρια τουριστών που το επισκέπτονται κάθε χρόνο.
4. Γέφυρα Γκόλντεν Γκέιτ (Golden Gate Bridge) - ΗΠΑ
Πρόκειται για μια κρεμαστή γέφυρα που απλώνεται πάνω από τη «Χρυσή Πύλη», το άνοιγμα του Σαν Φρανσίσκο στον Ειρηνικό Ωκεανό, και συνδέει την πόλη με την κομητεία Μαρίν. Όταν ολοκληρώθηκε το 1937, ήταν η μακρύτερη αρθρωτή γέφυρα στον κόσμο και σύντομα έγινε το σύμβολο της πόλης του Σαν Φρανσίσκο.
Έχει μήκος 1.970 μέτρα, έξι λωρίδες κυκλοφορίας και λωρίδες για πεζούς στις δύο πλευρές. Η γέφυρα στηρίζεται σε δύο πύργους που φτάνουν σε ύψος τα 230 μέτρα και είναι διακοσμημένοι με στοιχεία αρ ντεκό. Μολονότι φαίνεται κόκκινη, το χρώμα της είναι μια απόχρωση του πορτοκαλί και επιλέχθηκε για να ταιριάζει με το φυσικό περιβάλλον και να αυξάνει την ορατότητά της στην ομίχλη.
5. Φράγμα Ιταϊπού (Itaipu Dam) – Βραζιλία/Παραγουάη
Βρίσκεται στον ποταμό Παρανά, στα σύνορα Βραζιλίας και Παραγουάης, και αποτελεί το μεγαλύτερο υδροηλεκτρικό φράγμα στον κόσμο. Το όνομα «Ιταϊπού» είναι παρμένο από ένα νησάκι που υπήρχε κοντά στο φράγμα και στη γλώσσα Γκουαρανί σημαίνει «ο ήχος μιας πέτρας».
Έχει μήκος 170 χιλιόμετρα και χωρητικότητα που αγγίζει τα 29 δισεκατομμύρια τόνους νερό. Η κατασκευή του είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή: η ποσότητα σιδήρου και χάλυβα που περιέχει θα έφτανε για να κατασκευαστούν 380 πύργοι του Άιφελ (του Παρισιού έτσι και όχι τη ρέπλικα στα Φιλιατρά), ενώ η ποσότητα του μπετόν αντιστοιχεί σε 15 φορές την ποσότητα που χρειάστηκε η σήραγγα της Μάγχης. Το φράγμα είναι διακρατικής ιδιοκτησίας Βραζιλίας και Παραγουάης και η παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια μοιράζεται ανάμεσα στις δύο χώρες. Από το 1984 που ολοκληρώθηκε, είναι κορυφαίο τουριστικό αξιοθέατο της περιοχής Foz do Iguacu.
6. Προστατευτικά έργα στη Βόρεια Θάλασσα (Delta Works) – Ολλανδία
Σχεδόν το 1/3 του εδάφους της Ολλανδίας βρίσκεται κάτω από τη στάθμη της θάλασσας. Μετά τη μεγάλη πλημμύρα της Βόρειας Θάλασσας το 1953 οι αρχές προχώρησαν στην εκπόνηση ενός μεγαλόπνοου σχεδίου για την αύξηση της ασφάλειας από την ορμή του νερού: έτσι ξεκίνησε το Delta Works, ένα από τα μεγαλύτερα προγράμματα διαχείρισης υδάτων στον κόσμο. Το έργο περιλαμβάνει ένα σύνολο από υδατοφράκτες, κανάλια, γέφυρες, πύλες και αναχώματα για την προστασία της χώρας από τις πλημμύρες.
Ανάμεσα στις σημαντικότερες κατασκευές του είναι το Οστερσέλντεκερινγκ (Oosterscheldekering), το μεγαλύτερο προστατευτικό φράγμα παγκοσμίως. Έχει μήκος 3 χιλιόμετρα και αποτελείται από 65 προκατασκευασμένους πυλώνες από μπετόν που στηρίζουν 62 ατσάλινες θύρες, οι οποίες κλείνουν σε περίπτωση θύελλας. Ένα από τα τελευταία έργα είναι το Μέσλαντκερινγκ (Maeslandkering), ένα προστατευτικό φράγμα καταιγίδας με δύο εντυπωσιακού μεγέθους θύρες, 240 μέτρα η καθεμία, το οποίο ολοκληρώθηκε το 1997.
7. Διώρυγα του Παναμά (Panama Canal) – Παναμάς
Πρόκειται για έναν τεχνητό δίαυλο 80 περίπου χιλιομέτρων που διασχίζει τον ισθμό του Παναμά και ενώνει τον Ατλαντικό με τον Ειρηνικό Ωκεανό. Κατασκευάστηκε από τις ΗΠΑ μεταξύ 1904 και 1914 και είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πιο επικίνδυνα έργα μηχανικής που έγιναν ποτέ στην ιστορία. Πριν την κατασκευή της διώρυγας τα πλοία ήταν υποχρεωμένα να κάνουν τον περίπλου της νότιας Αμερικής και να επιβαρύνονται με επιπλέον 8.000 μίλια ταξιδιού.
Για την διέλευση των πλοίων χρησιμοποιούνται δεξαμενές που ανυψώνουν τα πλοία στα 26 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, που είναι το επίπεδο της τεχνητής λίμνης Gatún και τα χαμηλώνουν πάλι στην άλλη πλευρά στο ύψος της θάλασσας. Η διέλευση διαρκεί περίπου 15 ώρες, αν και το μισό περίπου του χρόνου δαπανάται στην αναμονή, λόγω της αυξημένης κίνησης. Σήμερα η διώρυγα ανήκει στο κράτος του Παναμά και είναι η δεύτερη σε ναυτιλιακή σπουδαιότητα στον κόσμο, μετά τη Διώρυγα του Σουέζ (Ανακαλύψτε 11 ενδιαφέροντα πραγματάκια για τη Διώρυγα του Σουέζ).
